“สารเลว!”รสรินตวาดลั่นเสียงดังเอ็ดอึง พร้อมก้มลงเก็บเงินซึ่งเป็นแบงค์หนึ่งพันราวๆ เกือบหนึ่งแสนบาทที่สิรินทรานำบัตรเครดิตกดเป็นเงินสดออกมา ใช้จ่ายอย่างสำราญเอามาถือไว้ในมือ “ต่อไปนี้ฉันไม่มีน้องอย่างแก...ไสหัวออกไปเลยเดี๋ยวนี้ แล้วก็นี่...เอาไป!เงินก้อนสุดท้ายที่แกกดเงินจากบัตรเครดิตออกมาใช้!เอาไปเป็นต้นทุนกันตายของแกซะ!” “พรึ่บ!”รสรินปาเงินใส่หน้าน้องสาวด้วยความโกรธสุดขีด สิรินทรายิ้มเหยียดที่มุมปาก ก่อนจะก้มลงเก็บเงินที่กระจัดกระจายจนครบหมดทุกใบ พร้อมหันกลับไปมองหน้าน้องสาวฝาแฝดของเธอพลางเดินตรงเข้าไปหา พร้อมเอ่ยถ้อยคำที่แสดงถึงเจตนาชั่วร้ายและสันดานเลวของตน “ผัวของแก!ฉันจะเอา! อย่างแกไม่มีเสน่ห์ดึงดูดเขาเอาไว้ได้หรอก มาลองดูสิว่าระหว่างแกกับฉันใครจะได้เซบาสเตียนไป!”สิรินทราเบ้ปากพร้อมใช้สายตาสำรวจร่างระหงของน้องสาวฝาแฝดอย่างดูถูก สิมิลัน ยิ้มเหยียดที่มุมปากส่งตอบกลับไปพร้อมปลายหางตาสำรวจร่างพี่สาวฝาแฝดเป็นการตอกหน้ากลับคืน “ตามสบาย! ถ้าอยากได้ก็เชิญ...เพราะผู้ชายไม่โง่ที่จะสมสู่กับอาจมที่มีแต่ของเน่าๆ และกลวงโบว๋ ถ้าของดีจริง! ทำไมไม่มีใครขอแต่งงานออกหน้าออกตา แต่ดันกลายเป็นแค่เมียชั่วคราว!หรือคู่นอนเพียงแค่นั้น”หญิงสาวกล่าวตอกหน้ากลับไปอย่างไม่สะทกสะท้าน “นังลัน!”สิรินทราตวาดแว้ดขึ้นมาทันทีเมื่อถูกน้องสาวกล่าวตอบกลับมาเช่นนั้น พร้อมเงื้อมือหมายจะตบน้องสาวแต่เธอกลับต้องหยุดชะงัก เมื่อถูกน้องจับข้อมือพร้อมบิดอย่างแรง “อย่าเสียเวลาเลยริน! รู้ไม่ใช่เหรอว่าลันกับเจ๊โรสเรียนมวยไทยจากพ่อ มีแต่เธอเท่านั้นที่ไม่เอาถ่าน ถนัดแต่ออกเที่ยวกับผู้ชาย จริงไหม!”สิมิลันพูดพร้อมผลักร่างของพี่สาวฝาแฝดจนล้มลงไปกับพื้น