ขอฝากผลงานเล่มใหม่ เรื่องนี้ ด้วยนะครับ ชัคคาแฮนด์ ยอดนักรบ กับ โอเรียเนีย นางฟ้าแสนสวย เรื่องราว แนว ยุค โคแนน ยอดคนแดนเถื่อน ประมาณนั้น นะครับ โดย พระเอกของเรา ชื่อ ชัคคาแฮนด์ เป็น นักรบของหมู่บ้าน ที่ได้รับรางวัล จากความเป็นผู้กล้าของเขา รางวัลที่สุดแสนเร้าใจ อารมณ์หนุ่มฉกรรจ์ อย่างเขา เมื่อได้เห็น โอเรียเนีย นางฟ้าแสนสวย ลองอ่านกันดูนะครับ จากใจจริง ด้วยจิตคารวะ จาก ซอยยิก69 ********************** “โอ ท่าน เวลนี่ ยินดี ต้อนรับ” คนดูแลสถานอัครวิมาน แห่งนี้ อีกคนหนึ่งรีบออกมาต้อนรับ “นางฟ้า ของข้า อยู่มั้ย” “อยู่ นาง รอ ต้อนรับ ท่านอยู่แล้วละ ท่านเวลนี่” “ดี...จัดมานางฟ้า มาสามคนเลย...วันนี้ๆ ข้าให้คึก นัก” “แหม ข้า นึกว่า จะสองคน ฮึฮึ วันนี้ สามคน เลย เหรอ ท่าน” “ใช่ ไป จัดมา ให้ข้า เร็วๆ นี่รางวัลเล็กๆ น้อย สำหรับเจ้า” เวลนี่ ลูกชายท่านเศรษฐี ก้อ ยื่นเหรียญทอง ส่งให้เขา “ส่วน ไอ้ทาส เอ็ง ยกกล่องนั้น ตามข้ามา เสร็จแล้วออกไปรอข้า ที่ คอกม้า อย่าได้หายหัวไปไหน ซ่ะละ, ถ้าเกิดข้าออกมา ไม่เจอเอ็ง ละ ฮึ่ม, ข้าเอาเรื่อง เจ้าตายแน่ อ่ะ ไปได้แล้ว” “ครับ นายท่าน” ก้มคำนับลง แล้วเดินถอยออกมา อดีตนักรบ ผู้เป็นถึงหัวหน้ากอง แม๊กซ์คาปอนด์ ก้าวเดินออกมาจาก สถานลานบ่อน้ำเขตพิเศษ ช้าๆ ด้วยตัวเขา สวมปลอกเหล็กหนักๆ ที่ คล้องรัด ทั้งข้อมือ และ ข้อเท้า เอาไว้ ทำให้การเดินเหิน ไม่สะดวก คล่องตัว สักเท่าไหร่นัก แต่ด้วยอาศัยร่างกายแข็งแกร่งแบบนักรบ ทำให้ไม่เกินแรงของเขา กลับช่วยทำให้ ร่างกายของเขา แข็งแกร่งมากขึ้นซ่ะอีก เอากล่อง ที่ยกเดินตามหลัง นายของเขามา แล้วเอาไปวางไว้ ที่โต๊ะซึ่งวางไว้ในห้อง ที่มีบ่อน้ำ สถานสำหรับแขกพิเศษ ที่มีถุงทองหนักๆ เพียงเท่านั้น หน้าลาน สถานที่วิมาน สวาทรัก คนคุ้มกัน ร่างดำสูงใหญ่ ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง รักษาคุ้มกันนายของตัวเอง แม๊กซ์คาปอนด์ วางกล่องแล้ว เดินกลับไปรอที่ คอกม้า ****************************** กลิ่นหอมอ่อน ๆ เสียงสายน้ำไหล นกร้อง แว่วเสียงพิณบรรเลงไพเราะ เสนาะหู ท่วงทำนองเบาๆ ฟังแล้วเพียงได้ยินครู่เดียว ใจก้อแสนจะให้ผ่อนคลาย กายหายตึง อย่างง่ายดาย สถานที่ข้างในนี้ งดงามเกินกว่าด้านนอกซ่ะอีก ไม่รู้กี่สิบเท่า เหมือนดั่ง สวรรค์ ก็ไม่ปาน... นิ้วมืออวบอ้วน ดีดนิ้วดัง เป๊าะ… พลัน...หญิงสาวนางหนึ่ง ก็เดินนวยนาด ออกมา ใบหน้าสวยใส ดวงตาโตดำขลับ ขนตางอนงามพริ้ง จมูกงามโด่งรันนิดๆ ริมฝีปากเรียวบาง เส้นผมยาวสลวย เกือบจรดบั้นเอว ผ้าคาด ทรวงอก ความกว้างไม่ถึงคืบ เผยให้เห็นร่องอกขาว สองเต้าอวบล้น ดันแถบผ้าเนื้อบาง... บางจนเห็นยอดเต้าของหญิงสาว ว่าเป็นสีชมพู ลดสายตาลงมาหน่อย ลอนหน้าท้องขาวเนียนแบนราบ สะดือบุ๋มเห็นแล้ว ให้น่าลงลิ้นซ่ะเหลือเกิน ละตาลงมาอีก เอวสาวบางคอดกิ่ว เว้ารับกับสะโพกผายที่แสนกลมกลึง เรียวขาขาวเนียนสวย ขยับจากผ้าแพรสีขาวสะอาดตา ที่คลุมลากยาวจรดพื้นคลุมยาว...ขาเรียว...ยาวเนียนงาม...ที่แหวกก้าวออกมานั้น...ทำเอาลืมหายใจกันไปเลย แต่ผ้าเนื้อบางมาก มันบางจนชัคคาแฮนด์นักรบหนุ่ม เห็นสาหร่าย ปอยน้อยนิด ที่ประดับโหนกเนินนูนเป็นรูปสามเหลี่ยมอวบอูม ของหญิงสาว เหมือนราวกับว่า เธอมิได้สวมใส่อาภรณ์ใดๆ เลยในความรู้สึกของ ชัคคาแฮนด์นักรบหนุ่ม ที่มองอย่างซ่านหัวใจ ยิ่งตอนนี้ สาวสวยตรงหน้าเขา เธอกำลังหมุนตัว ชายผ้ามันพลิ้วปลิวไสวเลิกสูงขึ้นมา เต็มๆ ตานักรบหนุ่ม ที่เบิกกว้าง เผยให้เห็นสะโพกอวบกลมขาวเนียนสุดแจ่ม ก้นงอนงาม สวยได้รูป กลมกลึง เห็นแล้วเขาให้นึกอยากๆ จับสาวสวยนางนี้คลานเข่า ซ่ะเหลือเกิน แลัวยังโหนกเนินนูนก็หาได้รอดพ้นสายตา สองหนุ่มต่างวัยกันอย่าง จะๆ สายตา พร้อมๆ กัน แม้การเห็นแบบเพียงแค่ แว๊ปๆ เดียวเท่านั้น ภาพที่เห็นนั้นก็ค้างๆ คา ในดวงตา ที่ส่อแวว เริ่ม...เริ่ม...เสี่ยน...กระสัน...มากขึ้นๆ หนักเข้าไปทุกที จนจะก้าวเดินตัวไม่ตรง เอาซ่ะแล้วในตอนนี้ พ่อหนุ่มร่างกำยำเรา “เอา...ข้าเอา...คนนี้” มือยื่นออกไปพร้อมๆกันทันที ทันควัน ... “อ้าว ใครก่อนกันล่ะเนี่ย” ชายร่างอ้วนเกาหัวแกร๊กๆ ไม่รู้จะให้ใครได้สุขสมกับหญิงงามผู้นี้ดีในวันนี้ ...