สำหรับธาม สุพรรณิการ์คือภรรยาที่สรรค์สร้างมาเพื่อเขาอย่างบรรจง เธอสวยงาม เพียบพร้อม และเหมาะสมในฐานะภรรยา สำหรับธามความรักไม่ได้จำเป็นสำหรับการแต่งงาน เขาแต่งกับเธอเพราะความหมาะสม และเธอก็เป็นภรรยาที่ดีตามที่เขาคาดหวัง และแม้ว่ามันอาจไม่ได้เริ่มต้นจากความรู้สึก แต่หากวันหนึ่งรู้สึก เขาก็ยินดี “นอนด้วยกันไหมครับ” เป็นการถามที่แน่นอนว่าธามไม่ได้ต้องการคำตอบ และเป็นการเชิญชวนที่เขาไม่ต้องการคำปฏิเสธ “เอ่อ แป๊บนึงนะครับ ผมไม่ค่อยคุ้นกับหมอนใบนี้เลย เหมือนจะต่ำๆ ไปหน่อย ขอยืมหมอนคุณกลางก่อนนะครับ” พูดจบก็หยิบหมอนอีกใบที่วางคู่กันขึ้นมาทับใบที่วางอยู่แล้วหนุนนอนอย่างสบายใจ เห็นว่าคนตรงหน้านิ่วหน้าให้กับการกระทำของเขาก็ยิ้มกว้าง วาดแขนข้างซ้ายลง “ผมเอาหมอนคุณกลางมา คุณกลางคงต้องนอนหนุนแขนผมแทน”