สมิงสาว ที่เดิมทีเธอเป็นเพียงเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่ง แต่เมื่อเธออายุได้ 12 ปี เธอก็ถูกครอบครัวนำมาปล่อยไว้ในป่าดิบชื้นเพียงลำพัง เหตุผลก็เพราะว่าเด็กน้อยมักจะกลายร่างเป็นเสือโคร่งจนทำให้คนในครอบครัวเกิดความหวาดกลัว หลังจากนั้น เธอก็ใช้ชีวิตเงียบ ๆ คนเดียวเสอมา จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาก็ปรากฏตัวขึ้น.. ซึ่งนั่นทำให้ชีวิตเหงา ๆ ในป่าใหญ่ของเธอต้องเปลี่ยนไป มาติดตาม เรื่องสั้น ของนายพรานหนุ่มวัยกลัดมันกับสมิงน้อยไร้เดียงสาไปพร้อม ๆ กันนะคะ ตัวอย่าง... ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ยังมีพรานสองนายที่เป็นลูกศิษย์อาจารย์เดียวกันและอาศัยอยู่ร่วมกันในหมู่บ้านเพื่อทำหน้าที่ปกปักรักษาหมู่บ้านแห่งนั้นให้รอดพ้นจากภัยอันตรายที่เกิดจากสัตว์ป่าแม้ว่าอาจารย์ผู้สั่งสอนวิชาของพวกเขาจะสิ้นชีพไปแล้วก็ตาม "เข้าป่าอีกแล้วเหรอวะเอ็ง" เผด็จเอ่ยทักเพื่อนที่กำลังแบกเป้ขึ้นหลัง จัดแจงอาวุธจนครบครันพร้อมที่จะออกเดินป่าอีกหน "เออ ไม่ออกล่าแล้วจะเอาอะไรกินวะ" ดาวเหนือเอ่ยบอกเพื่อนชายอย่างเป็นกันเอง เพื่อนของเขาคนนี้มักไม่ชอบทำงาน วัน ๆ เที่ยวหาดื่มแต่ของมึนเมา อาศัยชื่อของการเป็นศิษย์อาจารย์พรานดังแล้วออกตัวจะปกป้องหมู่บ้าน จากนั้นก็มีผู้คนแวะเวียนเอากับข้าวกับปลา เหล้ายามาให้ดื่มกินไม่ขาดสาย "ขยันจริง ๆ เลยมึง แต่ระวังไว้ล่ะ ตำนานเสือสมิงไม่ใช่แค่เรื่องเล่านะเว้ย ถ้าเจอของจริงเข้าให้แล้วจะหนาว" "ก็ให้มันมาสิ เดี๋ยวกูจะจับทำเมียซะให้สิ้นชื่อเลย" ดาวเหนือกล่าวอย่างไม่ทุกข์ร้อน ก่อนจะเดินหายเข้าพงป่าไป ป่าในวันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวัน ธรรมชาติรอบตัวเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบเสมอ ดาวเหนือยังเคยคิดว่า หากวันหนึ่งมีโอกาส เขาก็อยากเข้ามาสร้างบ้านอยู่ในป่าลึกแล้วใช้ชีวิตอยู่ในนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่ความคิดขำ ๆ ของเขาเพียงเท่านั้น เพราะความเป็นจริงแล้วเขาก็ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ยังตัดจากโลกภายนอกไม่ได้ หนุ่มวัยกลัดมันเคยวาดหวังไว้ว่าอยากมีเมียสักคนแล้วใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขในกระท่อมบ้านของเขา แต่จนวันนี้ที่เขาย่างเข้าวัยสามสิบปลาย ๆ แล้ว ก็ยังหาหญิงใดถูกใจไม่มี "อยากมีเมียโว้ย!!!" เสียงตะโกนลั่นอย่างไร้ความเกรงกลัวต่อสัตว์ร้ายทั้งปวงเปล่งขึ้นเมื่อดาวเหนือเดินเข้ามาจนถึงกลางป่าลึก เขาไม่เคยหวั่นเกรงต่อสิ่งใดในป่านี้และวันนี้เขาก็เกิดนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากจะจับเสือมือเปล่าดูสักครั้ง และดูเหมือนว่าเหยื่อที่เขาต้องการจะล่าในวันนี้จะเป็นฝ่ายมาหาเขาเอง น้ำตกกลางป่าลึกมักจะเป็นที่ที่สัตว์ป่าน้อยใหญ่แวะเวียนมาดื่มน้ำเป็นประจำ และเมื่อดาวเหนือพาตัวเองมาอยู่ ณ จุด ๆ นี้ นั่นก็ทำให้เขาได้พบกับสัตว์เป็นจำนวนมาก รวมถึงเสือโคร่งสีส้มสดลายดำตัวนี้ด้วย หน้าไม้ที่เขามักจะใช้เป็นอาวุธคู่ใจ บัดนี้เขาเก็บมันพาดหลังไว้ลวก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ย่องด้วยฝีเท้าที่เงียบกริบเข้าหาสัตว์ร้ายจากทางด้านหลัง ฮึบ!!! ร่างสูงกำยำของดาวเหนือพุ่งตรงเข้าข้างลำตัวเสือโคร่งพร้อมกับใช้ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโอบรัดรอบลำคอหนาของสัตว์สี่เท้าเข้าด้วยแรงชายชาตรีทั้งหมดที่มี "กรี๊ดดดดดด!!! ปล่อยนะ!!" "!!!" เหมือนเขาจะหูฝาด ดาวเหนือมองไปรอบ ๆ กายของเขาด้วยความประหลาดใจ เหมือนเมื่อครู่นี้เขาได้ยินเสียงใส ๆ ของหญิงสาวเปล่งออกมาดังลั่นอยู่ใกล้ ๆ เขา แต่ทว่า เมื่อมองดูซ้ายขวาหน้าหลังแล้วกลับพบเพียงความว่างเปล่า สัตว์ป่าน้อยใหญ่ในละแวกนั้นเริ่มแตกตื่นจากการกระทำอันอุกอาจของเขาจนพากันถอยกรูดออกจากบริเวณนั้นเป็นแถบ ๆ "ฮะ ฮ่า... ได้แล้ว ตัวเมียซะด้วยสิ" เขาหันกลับมาสนใจสัตว์ที่เขากำลังใช้ท่อนแขนรัดคอ กรงเล็บทั้งสี่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยแม้แต่น้อย "อึก.. ปล่อยนะ ไอ้พรานบ้า ปล่อย!!" "ดะ เดี๋ยวนะ" เขาได้ยินอีกแล้ว... เป็นเสียงผู้หญิงไม่ผิดแน่ แถมยังกำลังด่าว่าพรานซึ่ง ณ ที่แห่งนี้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น "ฮือ... เจ็บ เจ็บไปหมดแล้ว" เสียงโอดครวญดังขึ้นอีกครั้ง เพราะแรงมหาศาลที่พรานหนุ่มใหญ่ใช้รัดรอบคอของเสือนั่นทำให้ใครบางคนกำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด และในตอนนั้นเอง ร่างหนาใหญ่ของเสือโคร่งก็กลับกลายมาเป็นร่างเล็กอรชรของหญิงสาวผิวขาวผมยาวสลวยถึงบั้นท้าย ขนปุกปุยลายพาดกลอนกลับกลายเป็นผิวเนื้อเนียนละเอียดผุดผ่องปราศจากอาภรณ์ใด ๆ ปกปิด "เห้ย!!!" ดาวเหนือที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของร่างเสือโคร่งที่เขาพึงจับได้ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกให้หญิงสาวได้เป็นอิสระ "ปล่อยนะ ปล่อย!" มือบางผลักแผงอกแกร่งให้ห่างออกจากกาย แต่ทว่ายิ่งผลักเขาก็ยิ่งรัดร่างเธอแน่นกว่าเดิม ผิวเนื้อเนียนนุ่มขาวผ่องทำให้ดาวเหนือไม่อาจจะละมือจากร่างของเธอได้ "นี่เธอ เป็น.. เสือสมิงใช่ไหม.." "สมิง? อะไรคือเสือสมิง? หนูไม่รู้! ปล่อยหนูได้แล้ว!" ร่างเล็กดิ้นเร่า ๆ ภายในอ้อมแขนแกร่ง นั่นทำให้ส่วนนูนของหญิงสาวสะบัดสับส่ายไปมาจนพรานหนุ่มลอบกลืนน้ำลายให้กับภาพตรงหน้า "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว จะปล่อยแล้ว แต่อย่าพึ่งไปไหนนะ คุยกันก่อน ฉันไม่ทำอะไรหนูหรอก" ฝ่ามือหนาลูบเบา ๆ บนต้นแขนเล็กเพื่อเป็นการปลอบประโลมเด็กสาวที่กำลังตื่นตระหนก แล้วค่อย ๆ คลายท่อนแขนออกจากรอบคอเล็กเพื่อให้เธอได้เป็นอิสระ แต่ทว่า.. ทันทีที่ร่างเล็กเป็นอิสระ หญิงสาวก็พุ่งตัวออกจากนายพรานหนุ่มไปเกือบสิบเมตรและแอบร่างหลบหลังต้นไม้ เหลือโผล่ออกมาเพียงหัวเพื่อเฝ้าดูว่านายพรานผู้นี้จะทำอะไรต่อไป "นี่แม่สาวน้อย ฉันไม่ทำอะไรจริง ๆ ไม่เชื่อเหรอ งั้นดูนี่" ดาวเหนือปลดอาวุธทั้งหมดวางลงกับพื้น รวมถึงเป้ใบใหญ่ที่เขาสะพายขึ้นหลังมาด้วย จนตอนนี้เขาเหลือเพียงตัวเปล่าจริง ๆ แต่ถึงกระนั้นร่างบางก็ยังไม่ยอมออกมาจากที่กำบัง เธอทำเพียงมองเขาด้วยใบหน้าจิ้มลิ้มที่คิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปมด้วยความที่ยังไม่ไว้ใจเขานัก "เอาล่ะ.. งั้น.. ฉันจะนั่งรอเธออยู่ตรงนี้นะ รอให้เธอออกมาเอง แค่ออกมาคุยกันแค่นั้นเอง.. " เขายังคงพยายามตะล่อม และปฏิบัติกับเธออย่างใจเย็น จวบจนเวลาผ่านพ้นไปหลายสิบนาที คนทั้งสองทำเพียงลอบมองกันเงียบ ๆ หญิงสาวก็ไม่มีทีท่าว่าจะหนีไปไหน เพียงแค่ตอนนี้เธอยังไม่อยากขยับกายเข้าหาเขาเพียงเท่านั้น และในตอนนั้นเอง ดาวเหนือก็เปิดซิปกระเป๋าเป้ของตัวเองแล้วหยิบของบางอย่างออกมา คนที่นั่งซุ่มอยู่ไม่ไกลเพ่งมองดูของสิ่งนั้นด้วยหัวใจที่เต้นตุบตับด้วยความหวาดเกรงว่าจะเป็นอาวุธหรือเปล่า แต่ในตอนที่นายพรานหนุ่มฉีกซองแล้วนำของสิ่งนั้นเข้าปาก เธอก็รู้ได้ทันทีว่า.. นั่นคือของกิน เวเฟอร์เคลือบช็อกโกแล็ตที่เขาซื้อมาจากในเมืองถูกหยิบขึ้นมาชูแล้วโยกไปมายั่ว ๆ ก่อนจะส่งมันใส่ปากเป็นคำที่สองแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย การกระทำของเขาสร้างความสนใจให้ใครบางคนได้ไม่น้อย จากที่เคยรักษาระยะห่างอยู่ราว ๆ สิบเมตร ตอนนี้ร่างเล็กเริ่มขยับกายเข้ามาใกล้อีกหน่อย แล้วก็อีกหน่อย เธอรู้สึกเพียงว่า หากเธอเข้าหาเขาช้าไปกว่านี้ ขนมในมือเขาอาจจะถูกเขากินจนหมดก่อนที่จะแบ่งให้เธอก็ได้ "อยากกินเหรอ" เขาถามพร้อมแสดงท่าทางที่ไม่สนใจเธอเท่าไหร่นักพร้อมกับส่งขนมเข้าปากตัวเองไปอีกหนจนแท่งยาว ๆ ของเวเฟอร์นั้นสั้นลงจนแทบจะหมดซองแล้ว "ขอหนูกินบ้าง" เสียงใสเอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ยินมาพักหนึ่ง ร่างบางขยับเข้าหาเขาจนเรียกได้ว่าตอนนี้ทั้งสองอยู่ห่างกันแทบไม่ถึงสองเมตร "เป็นเสือกินขนมได้ด้วยเหรอ" "กินได้ค่ะ หนูเคยกิน" "จริงดิ? เคยกินที่ไหน ไหนเล่าให้ฟังซิ แล้วจะให้กิน" เวเฟอร์ชิ้นสุดท้ายในมือคือข้อแลกเปลี่ยน แลกกับข้อมูลของเธอเพื่อคลายความสงสัยให้กับเขา มาโหลดกันเยอะ ๆ นะคะ