ญาลิน พบกับ ป้องปราบ อีกครั้งในวันที่ท้องฟ้าแปรปรวน เขาก็ถึงเนื้อถึงตัวเธอทันที ราวกับพายุร้ายที่พัดโหมยากจะหลบพ้น “อย่าค่ะ ลินกลัว” “กลัวทำไม มันไม่น่ากลัวหรอก” “มันน่ากลัวมากค่ะ ลินเคยฝันเห็นพี่ปราบ แล้วพี่ปราบก็...” “ก็... อะไร” ถามด้วยนัยน์ตาเป็นประกายร้อนแรง “ก็... รุนแรงกับลิน มากเลย...” เธอตอบปากสั่นๆ “ก็นั่นมันในความฝัน...” “แต่ลินกลัว....” เขาคุกคามเธอไม่ต่างกับในฝันเลย เธอรู้สึกได้ถึงความต้องการดิบเถื่อนของเขาที่แผ่ออกมาจากร่างกาย ป้องปราบแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นในหมู่บ้าน เธอรู้ดี เขามีบางอย่างที่เธอมองไม่เห็นแต่เธอก็รู้สึกได้ “อื้อ....” ใจคิดอยากจะหนีไปให้ไกล ขณะที่ร่างกายกำลังใกล้จะติดไฟราคะเข้าไปทุกที