น้ำ บัวบูชา เพราะอุบัติเหตุทำให้เธอพิการเดินไม่ได้ เธอพิการขาแต่หัวใจของเธอไม่ได้พิการไปด้วย หัวใจของเธอหวั่นไหวไปกับเขาเพราะเขาอบอุ่น ใจดีเป็นผู้ชายอ่อนโยน แต่ถึงจะชอบเขาแค่ไหนเธอก็เจียมตัวเองอยู่เสมอว่าเธอไม่เหมาะสมกับเขาเพราะสภาพร่างกายของเธอไม่เหมือนคนอื่น ภพ สริภพ เขารับรู้ถึงความรู้สึกของคุณหนูไร่บดินทร์ที่มีต่อเขา เขาไม่เคยรังเกียจเธอเลยกลับกันเขาเจียมตัวเองเสมอว่าไม่คู่ควรกับคุณหนูของไร่บดินทร์ เขาเป็นเพียงเด็กกำพร้าและเป็นเพียงผู้จัดการไร่ที่ไม่คู่ควรกับคุณหนูน้ำ เขาจึงเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ในใจเท่านั้น ตัวอย่างบางตอน “ผมขอบคุณที่คุณน้ำรู้สึกดีกับผมไม่รังเกียจผม ผมต้องขอโทษคุณน้ำด้วยที่ไม่สามารถรับความรู้สึกของคุณน้ำไว้ได้”น้ำตาของน้ำไหลลงอาบแก้ม “เพราะอะไรคะ”น้ำกลืนก้อนสะอื้นลงคอกลั้นไว้แล้วถามออกไปทั้งน้ำตาเขาอยากเช็ดน้ำตาให้เธอแต่ต้องอดใจไว้ “เพราะเราต่างกันเกินไปครับ ระหว่างเราไม่มีทางเป็นไปได้คุณน้ำเป็นถึงคุณหนูของไร่บดินทร์แต่ผมเป็นแค่คนงานในไร่ไม่คู่ควรกับคุณเลย ผมไม่อยากดึงคุณน้ำให้มาลำบากไปกับผมด้วย” ภพตัดสินใจพูดตรงๆออกไปเขาก็ไม่อยากให้เรื่องทุกอย่างมันแย่ไปกว่านี้ เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของน้ำเธอเหมาะกับรอยยิ้มสดใสมากกว่า พูดกันตรงๆให้จบกันวันนี้ไปเลยก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่คาราคาซังอีก “น้ำไม่สนว่าพี่ภพจะเป็นใครมาจากไหน ฮึก น้ำรักพี่ภพ” “อย่าร้องไห้ให้ผู้ชายอย่างผมเลยนะครับ”