คุณลุงขารักนะ #ฟาร์มวัวนม ‘ปูรณ์’ เพลย์บอยตัวพ่อ ชอบนมใหญ่ๆ อวบๆ ‘เอื้อมดาว’ ลูกหนี้หญ้าอ่อนน่าเคี้ยว หลงรักคนแก่หัวปักหัวปำ ฝากไว้ก่อนเถอะเด็กบ้า ปากดีแบบนี้จะเรียกมาขัดดอกบ่อยๆ +++ หล่อนเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วมือแตะที่ตะขอ ค่อยๆ ปลดออกจนเนื้อลูกไม้ล่นขึ้นเหนือเนินอวบ จนหล่อนต้องห่อกายเข้าหากันเพราะเหน็บหนาวทั้งจากไอเย็นแล่นกระทบและจากหัวใจไร้ยางอายนี้ แต่หล่อนต้องไปต่อ ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกแล้ว ต่อจากนี้หล่อนจะมีแต่ได้ ได้มอบสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตให้ผู้ชายที่หล่อน ‘รัก’ เขาข้างเดียว “ไม่ต้องถอดชุดชั้นใน ถ้าฉันอยากให้ถอด ฉันจะถอดเอง” มือที่กำลังเคลื่อนชุดออกชะงักก่อนจะลนลานติดตะขอด้านหลังเข้าไปใหม่อย่างเร็ว ทั้งเร็วทั้งมือสั่นจนเอื้อมดาวก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าหล่อนเต็มใจ แต่ทำไมยังสั่น หล่อนไม่ได้กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นแต่หล่อนเป็นอะไร หรือหล่อนกลัวหากเขาจะถอด “เสร็จแล้วก็รีบๆ หน่อย ฉันไม่ได้มีเวลาถึงเช้านะ” “ค่ะ” หล่อนรีบขยับกายเข้าใกล้เขา หันหาตะกร้าบรรจุน้ำมัน “คุณปูรณ์ชอบน้ำมันกลิ่นไหนคะ” “กลิ่นไหนก็ได้ กลิ่นไม่สำคัญกับฉันเท่าสัมผัสหรอก”