เมื่อผู้หญิงปากร้ายมาเจอกับผู้ชายปากมอม สงครามน้ำลายจึงเกิดขึ้นในบัดดล แต่คงไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้นที่จะฟาดฟัน เพราะนั่นต้องเหมารวมถึงปลายลิ้นที่จะทำหน้าที่ต่อสู้ ทั้งฟาดและฟันกันอย่างไม่ลดละ ++++ "เดี๋ยว... และหวังว่าคุณจะจำได้นะว่าอย่าเล่นลิ้นกับผู้ชายอีก ผู้ชายน่ะไม่ชอบหรอกที่จะให้ผู้หญิงมายืนเล่นลิ้นด้วย แต่ถ้ายืนแล้วได้ใช้ลิ้นเล่นแบบเมื่อครู่มันก็น่าลุ้น หรือถ้าคุณชอบ อย่าลืมนะ ๒๔ ชั่วโมง โทรกริ๊งเดียว ผมพร้อมจะไปเล่นลิ้นให้คุณถึงบ้าน ผมรู้ว่าคุณชอบ" ใบหน้าสวยหวานที่หันมองกลับมาพร้อมรอยยิ้มที่เปิดกว้างทำให้ชยพลต้องยิ้มตอบเพราะเขาเดาถูกจริงๆ สะบันงาร้ายลึก คงเพราะวิธีสั่นสะท้านราวสาวบริสุทธิ์เยี่ยงนี้ถึงทำให้สามีแก่คราวพ่อของเธอหลงจนหัวปักหัวปำ "คุณเดาถูก ฉันชอบค่ะ" "อุ๊บ! โอ๊ย!!" ชยพลที่สะดุ้งเฮือกด้วยอาการจุกก่อนจะทรุดร่างลงนั่งแทบเท้าของเธอ "ชอบมากๆ ด้วย คราวหน้าเอาอีกนะคะ ฉันจะทำให้เป็นหมันเลย ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! ไอ้วิตถาร! ไอ้ปากเน่า! ไอ้... ไอ้บ้า! ไอ้บ้า! ไอ้บ้า!..." "ฝากไว้ก่อนเถอะยัยบ้า!" สิ่งที่ชยพลทำได้คือการนอนจุกอยู่กับพื้นและใช้ดวงตาอาฆาตมองตามเรือนร่างงามระหงที่ค่อยๆ เดินจากไปหลังจากที่ด่าเขาจนเธอหมดแรง แสงสีส้ม ณ เส้นขอบฟ้าที่กำลังจางหายกลายกลับเป็นความมืดทึบมาแทน ก็ยิ่งทำให้ดวงตาคมเข้มคู่นั้นอาฆาตมาดร้ายคนที่เดินจากไปมากขึ้น "ยัยแม่ม่ายป้ายแดง เธอได้เล่นลิ้นกับฉันอีกแน่ อูย..." ชยพลทำได้แค่โอดโอยนอนขดตัวด้วยความอาฆาต นึกโกรธตัวเองที่ไม่น่าปล่อยให้โอกาสในวันนี้หลุดลอยเพียงเพราะไม่อยากทำรักกับเธอกลางสวนเท่านั้น หากเขารู้ว่าสะบันงาจะร้ายกาจอย่างนี้ รับรองว่าจะไม่หยุดแค่หน้าอกแน่ และคราวหน้าเขาก็ให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้สะบันงารอดมืออีกครั้ง ถ้าโอกาสมาเยือน