“อุ๊บ...” พลอยชมพูเบิกตากว้างเมื่อชายหนุ่มทาบทับริมฝีปากลงมาที่เรียวปากของตน หล่อนจะเอ่ยร้องห้ามแต่นั้นก็เป็นการเดทางให้ชายหนุ่มเข้าไปฉกชิมความหวานของเธอ พยัคฆ์บดเคล้าริมฝีปากไปมาอย่างใจต้องการ ลิ้นร้อนชื้นแทรกเข้าไปเกี่ยวรัดกับเรียวลิ้นเล็กของเธอ ชายหนุ่มครางในลำคออย่างพอใจกับความหวานที่ได้รับ มือหนาเริ่มอยู่ไม่สูขลูบไล้ไปตามสัดส่วนของหญิงสาวอย่างห้ามใจไม่ไหว หญิงสาวเหมือนล่องลอยท่ามกลางหมู่ดอกไม้ จากที่ทีแรกผลักไสกลายเป็นว่าตอนนี้เธอวาดเรียวแขนโอบรัดคอของเขา เนิ่นนานหลายนาที ในที่สุดชายหนุ่มก็ยอมปล่อยหญิงสาวออกจากวังวนอันน่าพิสมัย พลอยชมพูเอนกายซบไหล่ชายหนุ่มอย่างหมดสภาพ “สงสัยเธอจะจูบไม่เป็นจริง จืดชืดซะไม่มี” พยัคฆ์เอ่ยออกไป