"ตามเคย ที่คันธมาศจะเดินกางแขนเข้าไป โอบรัดร่างสูงระหง เอาแก้มไปแนบแก้มเย็นๆ อันเป็นกิริยาเคล้าเคลียที่เจนวจีคุ้นเคย “หึงเค้าเหรอ ? อย่างนี้ ก็แปลว่ารักมาศมากที่ซู๊ด ใช่ป่าว “ เจนวจีผลักเพื่อนออกเบาๆ “ไปอาบน้ำ ไป้ เครื่องสำอางเลอะแล้ว “ คันธมาศคลายวงแขน ไปเข้าห้องน้ำ ความรู้สึกหนึ่งที่กำลังเบ่งบานในใจ ทำให้ต้องหยุดถามตัวเองว่า นี่ เราจะ..ติดต่อเกย์คนนั้นจริงหรือ สมมุติว่าเขาเลิกกับนายคิงจริง แล้วสามารถกลับมาเป็นผู้ชายปกติได้ เราจะ..ยังอยากคบเขาไหม บางอย่าง ที่เธอรู้สึกพิเศษ แตกต่างจากผู้ชายหลายคนที่พยายามจีบเธอ ก็ ไม่รู้เหมือนกันว่า ไอ้ความรู้สีกพิเศษนั่น มันคืออะไ ร ถูกชตามั้ง จริงสิ สงสัยถูกชตา แต่ ต้องไม่ให้เจนรู้เด็ดขาด เจนมันเป็นคนใจเด็ด ถ้ารู้ว่าเราคิดอะไร แม้จะแค่..ลองคิด เจนก็สามารถตัดเราออกจากใจมันได้ทันที ว่าแต่ เราจะตัดเจนออกจากใจได้หรือเปล่า ถ้าเกิด..คุณสันต์จีบเราจริง..."