ปกหน้า : เรื่องราวความรัก ประทับใจ และร้อนแรง... เมื่ออ่านถึงหน้าสุดท้าย คุณจะบอกกับตัวเองว่า... “อยากเป็น ‘ผู้หญิงของมาเฟีย’ สักครั้งในชีวิต!” ปกหลัง: “เธอ คือหน้าที่ของฉัน อรินรดา” – อนรรฆ “ฉันจะมอบ ‘ของขวัญ’ ล้ำค่า ฉลองอายุครบยี่สิบปีให้เธอเอง” ‘อนรรฆ’ มาเฟียกาสิโน จอมเย็นชา ผู้ไม่มีหัวใจรักผู้หญิงคนไหน แต่ปณิธานในใจเขากลับสั่นคลอน เมื่อพบว่า “เด็กสาวในปกครอง” ยิ่งนับวัน... การเจริญวัยของเธอมันทำให้ “หัวใจ” ด้านชาของเขา เร้าระทึกทุกนาทีที่ชิดใกล้ ** “ฉันจะไม่ขัดขืน ‘จูบ’ ของคุณอีก... เพราะหัวใจฉัน ไม่อาจหนีเจ้าของ ‘รอยจูบ’ ที่ทิ้งเอาไว้ทุกจุดบนตัวฉัน” น้องสาวอย่าง “อรินรดา” เธอรู้ดีว่าการ ‘รัก’ กับพี่ชายตัวเอง เป็นสิ่งต้องห้าม! แต่เมื่อรู้ว่า ‘พี่ชายผู้ปกครอง’ ไม่ได้มีสายสัมพันทางสายเลือด เธอก็รู้สึกว่า ‘เรือนร่าง’ ของตนเองเรียกร้องสัมผัสจาก ‘เขา’ทุกครั้งเมื่ออยู่ใต้การ ‘ควบคุม’ ของพี่ชายอย่าง ‘อนรรฆ’ ตัดบทมาบางส่วนในหนังสือ “พี่... พี่ขอโทษ ก็ข้าวหอมสวยนิ่ เด็กอะไรยิ่งโตก็ยิ่งสวย” เจ้าพ่อหนุ่มสารภาพ สายตาคมตรึงบนใบหน้าสวยใสงดงามไม่มีที่ตินั้นของน้องน้อย ยิ่งมองหัวใจของคนทั้งสองยิ่งเต้นแรงแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน ทำไมก็ไม่รู้ “แต่ข้าวหอมเป็นน้อง” อรินรดาพยายามย้ำสถานะ บ่อยครั้งที่หญิงสาวพยายามหลบเลี่ยงที่ยากจะรอดพ้น เธอรู้ดีว่ามันเป็นความสัมพันธ์ต้องห้าม ‘เราจะรักพี่ชายคนนี้ไม่ได้...ไม่ได้เด็ดขาดนะข้าวหอม’ อรินรดาพยายามข่มใจสั่งตนเองไว้เสมอตลอดเวลา “เราไม่มีสายสัมพันธ์ทางสายเลือด เราเป็นอะไรกันมากกว่านั้นได้นะข้าวหอม” แล้วหน้าหล่อก็โค้งลงประชิด จนริมฝีปากเขาแตะกลีบปากบาง แค่ผิวสัมผัส “ไม่นะ!” หญิงสาวสะบัดหน้าหลบก่อนที่พี่ชายจะทำอะไรไปไกลกว่านี้ “เด็กน้อย” เขาปลอบก่อนหอมหนักๆที่ขมับสวยของสาวน้อยก่อนปัดจมูกโด่งมาที่จมูกจิ้มลิ้มของหญิงสาวอย่างแสนหวง “จะหนีไปไหน หืมม์?”