“ปล่อยชั้น วางชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ ใคร ใครอุ้มชั้น ปล่อยชั้น ชั้นจะไปเต้น” เสียงเปมิการ้องดังโหวกเหวกโวยวายไม่หยุด ธรรม์จับตัวเปมิกาให้นอนลงที่เบาะด้านหน้าข้าง ๆคนขับอย่างรวดเร็วและไม่ลืมที่จะใส่เข็มขัดนิรภัยให้กับเปมิกาที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมา และมุ่งหน้าขับพาเปมิกาไปที่คอนโดส่วนตัวของเขา ร่างสวยของเปมิกาถูกวางลงบนเตียงนอนนุ่มสีขาวอย่างเบา ๆ รรม์ก้มลงมองหน้าของเปมิกาใกล้ ๆ ด้วยความรัก ริมฝีปากหยักบาง ของธรรม์ ชายหนุ่มร่างกำยำระดมจูบกลีบปากอมชมพูอย่างหิวกระหาย เขาดูดกลืนน้ำหวานในช่องปากเล็กเสมือนคนอดอยากปากแห้ง แรงกำลังของ ธรรม์ ทำให้ เปมิกา ไร้การต่อสู้ดิ้นรน หญิงสาวถูกถอดเสื้อผ้าชุดสวยออกจากร่างบางอย่างรวดเร็ว ปลายจมูกโด่งของธรรม์ลากบนผิวเนื้อนุ่ม จูบเม้มดูดทำรอยรักจนทั่วผิวพรรณกระจ่างใส ใบหน้าคมเข้มหนวดเคราครึมเขียวไล้วนอยู่ที่เนินอกอวบ "ฮึก ..อื้อ..."ปฏิกริยาของคนตัวเล็กคล้อยตามทำให้ธรรม์พอใจ เขาเงยหน้าประสานสายตากับน้องสาวแสนสวย "เปมิกา...น้องสาวของพี่ เธอต้องเป็นของพี่คนเดียว "เขาเงยหน้าจัดการปลดกางเกงรูดออกจากขา ใบหน้าและแววตาไม่ละไปจากร่างงาม