ความผิดพลาดในการนำส่งดวงวิญญาณของยมทูต ทำให้บทบาทแพทย์หญิงศัลยกรรมมือหนึ่งของประเทศต้องจบลง เขาในฐานะยมบาลถึงกับออกโรงรับผิดชอบ ร่างใหม่ในยุคจีนโบราณคือสิ่งที่เขาเลือกให้นาง แต่มันกลับทำให้เขาต้องลงจุติด้วย ประสบการณ์ครั้งแรกของการเป็นมนุษย์หาใช่เรื่องง่าย จึงเป็นที่มาของจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ****** "เอ่อ แล้วเรื่องบ้านแถวตลาดที่เจ้าต้องการซื้อน่ะ เป็นบ้านของข้าเอง" "บังเอิญจริงๆ เช่นนั้นท่านจะขายเท่าไร" "พันตำลึงเงิน" "เจ็ดร้อย" จางซูเหยาต่อราคาลง "แปด" ยมบาลไม่ยอมจึงต่อราคาขึ้นไปอีก "ต่อราคาเก่งจริงๆ ท่านจะเอาเงินไปทำอะไรกัน งั้นข้าไม่เอาแล้ว" "เช่นนั้นข้าให้เจ็ดร้อยก็ได้" "พูดง่ายๆ แบบนี้หน่อยค่อยน่าฟัง" "ข้าให้ฟรีได้นะ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน" จางซูเหยาตาโตขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินคำว่าฟรี "ข้อแลกเปลี่ยนอะไร" "ข้าขอแบบเมื่อคืนก่อนอีกซักครั้งสนใจหรือไม่" จางซูเหยานึกถึงเรื่องเมื่อคืนก่อนตามที่ยมบาลพูด "ไอ้ยมบาลหื่นกาม ไอ้ยมบาลโรคจิต" จางซูเหยารีบลุกไปหยิบแจกันมาขว้างใส่ยมบาล แต่เขาก็กระโดดหลบขึ้นไปที่ขอบหน้าต่าง แจกันตกลงพื้นแตกกระจายเสียงดัง "เจ้าจะโวยวายไปทำไมกัน เจ้าไม่รู้สึกดีหรอกรึ" ยมบาลพูดหน้าตาเฉย "รีบกลับจวนไปเลยนะ ก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจฆ่าท่านขึ้นมา" "ข้าไปก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ยามเฉิน(7.00-8.59น.) ข้าจะมารับเจ้าเข้าวัง" ยมบาลพูดจบก็รีบกระโดดไปเกาะที่กิ่งไม้ ก่อนจะยั่วโมโหจางซูเหยาก่อนกลับ "เจ้าไม่เปลี่ยนใจรึ" "ยังอีก..."จางซูเหยารีบคว้าจอกน้ำชาปาใส่ยมบาล แต่ก็ไม่โดนเพราะกระโดดหนีไปก่อน เสี่ยวผิงที่ได้ยินเสียงแจกันแตกรีบขึ้นมาที่ห้องของจางซูเหยา "คุณหนูเกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ ทำไมแจกันแตกเช่นนี้" เสี่ยวผิงถึงกับตกใจเมื่อเห็นเศษแจกันที่แตกกระจายเต็มพื้น "ข้าเดินไปชนเข้ามันเลยร่วงลงไปแตก แล้วพรุ่งนี้สั่งคนให้ไปตัดต้นไม้ที่ตรงกับหน้าต่างห้องข้าด้วย" "ท่านจะตัดต้นไม้ไปทำไมกันเจ้าคะ มันก็ดูสวยดีออก" "นกกามันชอบมาส่งเสียงดัง ข้ารำคาญ" "ทราบแล้วเจ้าค่ะคุณหนู เดี๋ยวข้าจะสั่งให้คนมาตัดแต่เช้าเลยเจ้าค่ะ" "ดี รีบๆ ตัดเลย" เสี่ยวผิงอดสงสัยไม่ได้ว่าช่วงนี้ที่จวนมีทั้งแมวทั้งนกกาเข้ามาในจวน โดยที่นางเองก็ไม่เคยเห็นแม้แต่ตัวเดียว มันหลงมาจากที่ใดกัน