พิมฐากลับมาก็ได้ทานยาอาการแพ้ก็ดีขึ้น เธอเลยทำความสะอาดห้องเพื่อเป็นการออกกำลังกายไปในตัวเพราะเธอเองก็ไม่ชอบนอนอยู่เฉย วันนี้เธอทำแซนวิชไส้ไข่กวนไว้ให้อัศวินถ้าเขามา แต่แล้วประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา เป็นอัศวินนั่นเอง “คุณใหญ่ทานอะไรมารึยังค่ะ มีแซนวิชไส้...” “ฉันไม่กิน เธอมานี่” อัศวินกระชากแขนของพิมฐามาที่ห้องรับแขกมุมห้อง เขามองเธอด้วยสายตาโกรธ ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาโดนแม่ด่าและยังไม่พอโดนตบ เธอต้องไปพูดอะไรกับแม่เขาแน่เลยไม่งั้นท่านคงไม่โกรธเขาขนาดนี้ “คุณใหญ่ปล่อยค่ะ พิมเจ็บ” พิมฐาบอกออกไปเพราะมันเจ็บจริงๆ แต่แล้วเขาก็สะบัดแขนเธอด้วความที่แพ้ท้องเวียนหัวหญิงสาวเลยล้มล้มกับพื้น “สำออย เธอไปพูดอะไรกับแม่ฉันพิมฐา!” อัศวินตะคอกถามออกไป “พิม...พิมไม่ได้พูดอะไรนะคะ” พิมฐาตอบออกไปเสียงสั่น หรือเขาจะรู้ว่าเธอท้องแล้วแต่คุณหญิงท่านรับปากว่าจะไม่บอกแล้วไง “ฮึ ยายผู้หญิงแพศยา ถ้าไม่พูดอะไรแล้วแม่อยากให้ฉันแต่งงานกับเธอทำไมและเรื่องท้องเธอกินยาคุมไม่ใช่เหรอ หรือเธอใช้แผนปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับฉัน” อัศวินนั่งลงแล้วใช้มือจับปลายคางหญิงสาว เขาเคยคิดว่าเขาเริ่มรู้สึกรักเธอแต่มันคงไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ก็ต้องการเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาอยากแต่งงานอยากนั่นอยากนี่อยู่ดี “พิมไม่รู้เรื่องนะคะคุณใหญ่ พิมรู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร” พิมฐาร้องไห้ออกมาเรื่องแต่งงานเธอไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำหญิงสาวพยายามแกะมือเขาออกจากปลายคางเธอเจ็บจนน้ำตาไหล “อย่าคิดว่าการที่ฉันจะแต่งงานกับเธอเพราะฉันรัก แต่เพราะฉันไม่ต้องการให้ลูกของฉันเป็นเด็กที่ขาดพ่อและมีแม่ที่ร่านอย่างเธอ” เขาตวาดออกมาเสียงดัง “.............................” นี่หรือผู้ชายที่เธอรัก พอกันทีเขาต้องการลูกแต่ไม่ต้องการแม่ของลูก “แต่คุณใหญ่จะมั่นใจได้ยังไงว่าพิมท้อง” พิมฐาสวนออกไปทั้งร้องไห้น้ำตานองหน้า “เธอหมายความว่าไง” อัศวินมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างชิงชัง “พิมไม่ได้ท้อง คุณใหญ่ได้ยินรึยังว่าพิมไม่ได้ท้องคุณใหญ่คิดไปเอง พิมพร้อมจะเดินจากไปจะไม่อยู่ขวางทางรักของคุณใหญ่อีก ลาก่อนนะคะ” เธอได้แต่บอกตัวเองว่าต่อไปนี้เธอจะทำเพื่อลูก หญิงสาวตัดสินใจหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วเดินออกไปจากคอนโดด้วยหัวใจบอบช้ำ ก่อนออกมาเขาไม่มองแม้แต่หางตา พิมฐาเดินไปร้องไห้ไปสิ่งเธอจะไปคือบ้านแม่เด็กกำพร้าสถานที่เธออาศัยตั้งแต่เกิดหญิงสาวเรียกรถแท็กซี่แล้วขึ้นไประหว่างก็ร้องไห้ไปด้วย อัศวินเมื่อหญิงสาวออกไปจากห้องเขาก็เดินไปหยิบเหล้ามานั่งกิน ภาพที่พิมฐาร้องไห้และใบหน้าซีดเชียวแล้วเดินออกไป แต่เขาก็คงคิดเป็นแผนเรียกร้องความสนใจป่านนี้ก็คงวิ่งโล่ไปฟ้องแม่เขาแหละ อัศวินนั่งกินเหล้าจนหมดขวดด้วยความเมาเลยหลับไป แต่เขาไม่รู้ว่าการกระทำวันนี้ทำให้เขาจะไม่ได้พบเธออีกเลย ชายหนุ่มยังคงนอนเพราะความเมาคิดว่าหญิงสาวหายโกรธก็คงกลับมา