เมื่อหญิงสาวเด็กฝึกงานในบริษัทใหญ่เกิดบังเอิญไปพบความลับที่ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ได้ของเจ้าของบริษัทชาวต่างชาติที่บรรดาสาวๆ ต่างชื่นชมในความหล่อ แวมไหร์หนุ่มจึงจับเธอไว้เป็นของเล่น ทีแรกเห็นเป็นเรื่องสนุกแต่หลังจากที่เขาได้รู้ว่าเธอคือน้องสาวของชายที่พลากน้องสาวคนเดียวของเขาไป แวมไพร์จอมโหดจึงคิดแก้แค้นจริงจัง รังแกทั้งร่างกายและจิตใจของหญิงสาว แต่นานวันจากความแค้นจึงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความรัก กว่าจะได้รับความรัก ทั้งคู่ต้องผ่านความเจ็บปวดที่แสนทรมาน... ตัวอย่าง... (แก่อย่าทำอะไรน้องฉันนะ ไอ้บ้า) จูเนียร์ตะโกนดังลั่นผ่านสายโทรศัพท์จนคนที่ฟังอยู่ต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู “ที่แกกลัว...ฉันจะทำทุกอย่าง” มาร์ริคเว้นช่วงคำพูดอย่างเย็นชา ความโกรธประทุขึ้นมาในหัวใจของเขา จนร่างบางรู้สึกถึงแรงกอดจากอ้อมแขนแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นจนเธอเริ่มกลัวจนไม่อยากคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองในอนาคตเลย (อย่านะ!) “หึ...อยากฟังเสียงฉันลงโทษน้องนายไหมล่ะ?” ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อเธอถูกกล่าวถึงด้วยถ้อยคำที่ชวนคิดแบบนั้น ไม่นะ! (อย่าทำอะไรน้องสาวฉัน!!!) จูเนียร์ยังคงตะโกนห้ามมาร์ริคผ่านสายโทรศัพท์ แต่ในเวลานี้คงจะไม่มีใครห้ามชายหนุ่มได้อีกแล้ว “ฟังให้ดี...แล้วอย่าชิงวางสายไปซะก่อนล่ะ” พูดจบมาร์ริคก็ไม่รีรออีกต่อไป โทรศัพท์มือถือเครื่องน้อยถูกโยนขึ้นไปบนเตียงนอนหลังใหญ่ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกโยนตามขึ้นไปในเวลาต่อมา มาติกาพยายามตะเกียดตะกายคว้ามือถือเอาไว้ แต่คนตัวใหญ่กลับไวกว่าอย่างไม่น่าเชื่อ มาร์ริคกระชากร่างบางให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาก่อนที่มือใหญ่ของเขาจะกดข้อมือเล็กทั้งสองข้างของเธอไว้อย่างแน่นหนาด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว สายตาที่เขามองเธอนั้นเสมือนเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อที่ไร้ทางสู้ “ทำไมไม่ทำตามสัญญา?” ร่างสูงเอ่ยถามเสียงเรียบ “ฉันเกลียดคุณ!” ร่างบางสั่นระริกด้วยความกลัว เธอไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ เพราะเธอรู้ดีว่า ในตอนนี้ถึงจะแก้ตัวยังไงมันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา เขาไม่ยอมฟังเธออยู่แล้ว (ไอ้มาร์ริคแกอย่าทำอะไรน้องฉันนะ!) เสียงของจูเนียร์ยังคงดังแว่วมาตามปลายสายแต่นั่นกลับทำให้มาร์ริครู้สึกโมโหเพิ่มมากขึ้น ยิ่งแกหวง...ฉันก็ยิ่งอยากจะแตะ “ฉันจะทำให้สมกับที่แกไม่อยากให้ฉันทำ จูเนียร์” มาร์ริคตั้งใจให้เสียงของเขาผ่านลงไปให้คนปลายสายได้ยินอย่างชัดเจน ก่อนที่จะก้มลงฝังจมูกโด่งลงบนแก้มเนียนนุ่มของหญิงสาวจนร่างของเธอผวาเพราะความแรงของสัมผัสนั้น จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมของแก้มนวลอยู่นานก่อนที่จะไล่ไต่อ้อมเข้าหาริมฝีปากที่เผยอตะโกนร้องห้ามเขาอยู่ “หยุดนะ...ฉันเกียจนาย...ออกไป อุ๊บ!!!” เสียงของเธอหายเข้าไปในริมฝีปากหนาของชายหนุ่ม ปลายลิ้นอุ่นกวาดเข้าไปในอุ้งปากของเธอจนหญิงสาวคิดว่าเขากำลังจะทำให้เธอขาดอากาศหายใจ เพื่อเป็นการลงโทษ (ไอ้มาร์ริค!!!!!...ไอ้ชั่ว!!!!!!!!...) จูเนียร์ที่อยู่ปลายสายแทบคลั่งเมื่อได้ยินเสียงร้องของน้องสาว แต่มาร์ริคกลับไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีกต่อไปเขาลากริมฝีปากลงสู่ลำคอระหงมือใหญ่ทั้งสองข้างกระชากอาภรณ์ที่หญิงสาวสวมใส่อยู่จนขาดวิ่นก่อนที่ริมฝีปากจะไต่ตามลงไปรุกเร้าเนินอกที่มีเพียงบราเซียตัวจิ๋วปิดบังอยู่ กรี๊ดดดด!!! มาติกาตกใจกับการกระทำอันป่าเถื่อนนั้นจนเผลอกรีดร้องออกมาก่อนที่ประโยคต่อมาของมาร์ริคจะย้ำรอยแผลที่อยู่ในหัวใจของหญิงสาวให้ลึกลงไปกว่าเดิม เขาทำแบบนี้ก็เพื่อแก่แค้นเธอกับพี่ชายของเธอเท่านั้น “น้องแกใส่บราเซียลายลูกไม้สีขาวว่ะ น่ารักชะมัด” มาร์ริคพูดก่อนที่จะสอดมือผ่านแผ่นหลังของหญิงสาวแล้วใช้ปลายนิ้วเกี่ยวตะขอบราเซียของเธอจนอกอิ่มนั้นทะลักล้นออกมายั่วยวนสายตาอยู่เบื้องหน้าเขา (มาร์ริคอย่า ฉันขอร้อง...) จูเนียร์ขอร้องมาร์ริคอย่างสิ้นหวังเมื่อร่างสูงที่คอยรุกรานร่างกายน้องสาวของเขา ยังคงดำเนินการกระทำนั้นไม่ยอมหยุด จนจูเนียร์ได้ยินเสียงของเธอครางออกมาอย่างมิอาจต้านทานสัมผัสของผู้กระทำได้ ทั้งเสียงที่แสดงให้เห็นว่าเธอทรมานจากการถูกสัมผัสอย่างอ่อนโยนปลุกเร้าหรือเจ็บปวดจากการเล้าโลมที่ดุดันของมาร์ริคจนพี่ชายอย่างจูเนียร์มิอาจจะทนรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับน้องสาวเพียงคนเดียวที่เขารักที่สุดได้อีกต่อไป “นายได้ยินแล้วใช่ไหม?” มาร์ริคพูดทั้งๆ ที่ริมฝีปากของเขายังคงชิดอยู่ที่ยอดอกอิ่มของหญิงสาว (หยุดเถอะ) เสียงแผ่วเบาที่หลุดลอยออกมาตามสายเหมือนคนที่กำลังจะหมดเรี่ยวแรงของจูเนียร์ ยิ่งทำให้มาร์ริครู้สึกพอใจมากยิ่งขึ้น “เซ็กโฟนคงต้องหยุดแล้วล่ะนะ ต่อไปฉันคงต้องหันมาสนใจน้องสาวของนายอย่างจริงจังสักที) “พี่ชาย...ฮึฮือ...” น้ำเสียงของหญิงสาวสะอื้นฮักๆ พยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมตนเองไม่ให้เปล่งเสียงใดๆ ออกไป ทำให้จูเนียร์ไม่อาจจะรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อีกต่อไป แต่นั่นก็เป็นการดีสำหรับพี่ชายอย่างเขาแล้วไม่ใช่หรือ (อย่า...ฉันขอร้อง) “ไม่ต้องห่วง...ฉันไม่ปล่อยให้น้องนายขาดใจตายหรอก” ร่างสูงเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูก่อนที่จะกรอกประโยคสุดท้ายลงไป เพื่อให้คนปลายสายได้ยินอย่างชัดเจน จากนั้นมือถือเครื่องน้อยก็ลอยละลิ่วปริวไปปะทะกับผนังห้องเสียงดัง “ปัง” ก่อนที่จะแตกกระจายร่วงกราวลงบนพื้นอย่างไม่มีชิ้นดี “ฉันหมดเรื่องสนุกกับพี่ชายของเธอแล้ว” ร่างสูงใหญ่ขึ้นค่อมร่างเล็กอย่างตั้งใจก่อนที่มือทั้งสองข้างของเขาจะประสานกับมือเล็กของเธอแล้วกดลงบนที่นอนจนหญิงสาวตกใจกลัว “อย่านะ!” ดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยหยาดหยดน้ำตามองคนที่อยู่เหนือร่างของเธออย่างหวาดกลัว เธอหวังให้เขาสงสาร แต่ประโยคถัดมาที่ชายหนุ่มเอ่ยกับเธอ มันก็แสดงให้เธอรู้ว่าไม่มีความสงสารจากแวมไพร์ที่แสนจะเย็นชาอย่างมาร์ริคแน่นอน “ต่อไปก็เป็นทีของเธอ...เตรียมใจไว้หรือยัง” ****************** เตรียมใจไว้หรือยังคะรีดท์ ใครที่ยังไม่เคยอ่านก็มารีบสอยไปเก็บไว้นะคะ รับลองไม่ผิดหวัง แต่ขอบอกไว้ก่อนนะคะ พระเอกเรื่องนี้เป็นแวมไพร์ค่ะ ใครที่ชอบแนวแฟนตาซีบวกอิโรติก ตบจูบ เรื่องนี้ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ เพราะพระเอกของเราไม่ได้เป็นแวมไพร์ธรรมดานะคะ แต่นางเป็น #แวมไพร์ไบโพล่า