“แหม...เจ้านายขา...อย่าชี้โพรงให้กระรอกสิค่ะ กระรอกตัวนี้ยิ่งต้องการผู้ชายรวยๆ แต่โง่ มาเป็นผัวของเธอ อืม...จะว่าไปแล้วเจ้านายก็เข้าเกณฑ์ที่ว่ารวยล้นฟ้านะคะ แต่เสียดายเจ้านายฉลาดเป็นกรด กระรอกตัวนี้เลยไม่ต้องการเจ้านายสักเท่าไร” มือเล็กเรียวงามเลื่อนต่ำลงมาตามลำคอ แล้วปลดกระดุมเสื้อออกเม็ดหนึ่ง ยั่วยวนกันต์กวีด้วยกริยาและถ้อยคำเสียงสั่นพร่า “สำหรับคุณกร คนรักของฮันนี่แม้จะรวยไม่เท่ากับเจ้านาย แต่เขามีคุณสมบัติตรงตามที่ฮันนี่ต้องการคือโง่ที่สุด ฮันนี่ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ไม่ว่าฮันนี่ต้องการอะไรก็หามาประเคนให้หมด ถ้าเจ้านายฉลาดน้อยกว่านี้อีกสักนิด ฮันนี่ก็จะพิจารณาเจ้านายเป็นคนแรกเลยค่ะ” “บัดซบ! ผู้หญิงร่านราคะ!”