"โทรศัพท์บนโต๊ะดัง หญิงสาวถอนใจ ยกขึ้นแนบหู ยังไม่ทันอ้าปาก เสียงห้าวแกมหัวเราะก็ทำให้รีบลดลงทันที แต่ไม่ก่อนที่เธอจะได้ยินเต็มหู “ถ้าท้องจริง เก็บเอาไว้แหล ะ รอคลอดตรวจดีเอ็นเอ ถ้าเป็นลูกผมจริง ผมจะจ่ายให้ล้านนึงค่าอุ้มท้อง แล้วผมจะเอาเด็กไปหาคนเลี้ยง..” “ไอ้. ผู้ชายเฮงซวย !“ ตวาดกลับไป แล้วเธอก็กดปุ่มตัดสาย กดใหม่ไปยังโอปะเรเตอร์ทันที “อ้อม พี่สั่งแล้วใช่มั้ยว่า..” “คุณแอน ขอหนูอธิบายก่อนค่ะ “ โอปะเรเตอร์เสียงเครือ รีบรัวพูดก่อนเจ้านายจะวางหู “หนูจะตัดสายเขาแล้ว แต่เขาบอกหนูว่า ถ้าไม่ต่อสายให้ เขาจะฟ้องให้ไล่หนูออก เพราะเขา .เป็น เอ้อ.แฟน คุณแอนค่ะ “ ถึงกับบีบกระบอกโทรศัพท์เต็มแรง กรอกเสียงแข็งตัดบทไป “ห้ามไปฟังใคร พวกลวงโลก !“ มัน เล่นสงครามประสาทกับเรา! เฮ้อ ไม่น่ารนหาเรื่องโทร.ไปบอกมันเล้ย ความจริง ถ้าเธอทำตัวเงียบๆ แล้วแอบไปจัดการ ทุกอย่างก็จะ.ไร้ร่องรอย โดยเฉพาะ ไอ้ตัวอันตราย ซึ่งอาจจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่า คืน วัน.วาเลนไทน์ มันไปทำเรื่องอุบาทว์ไว้ที่ไหน.. ไม่เป็นไร ไงๆ ฉันก็ต้อง .เอาเด็กออก ไม่ให้อยู่จนให้ใครเห็นท้องหรอก..."