“โห พี่ขานิ้งจะอาบน้ำนะคะคิดจะเล่นจ้ำจี้ทำไมต้องหลอกให้เข้าห้องน้ำด้วย” “พูดมาก อาบสิพี่เปิดน้ำให้นะ อ่ะ...ไม่ดีลงอ่างดีกว่า”ชายหนุ่มไม่สนใจกับน้ำเสียงหงุดหงิดทั้งที่ภายในใจนึกค่อนขอด แหม...แม่คุณตัวเองหนีไปสวรรค์เพียงลำพังแล้วยังทำอารมณ์เสียใส่เขาอีก “พี่ภิคชนะอีกจนได้” สาวน้อยบ่นด้วยความเซ็งขณะเดินตามเขาไปก้าวลงอ่าง “เรื่องอะไร” “ไม่ยอมสวมหมวกนะสิคะ” เขาเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด ชายหนุ่มจับให้ร่างน้อยนั่งซ้อนบนตัก “พี่ไม่ชอบให้อะไรมาขวางกั้นระหว่างเรานี่นา เนื้อแนบเนื้อแบบนี้ได้อารมณ์ดีกว่าตั้งเยอะ” “ทิปให้นิ้งด้วยนะคะ” สาวน้อยจับไหล่หนาเป็นหลักขณะเขาลูบไล้ฟองสบู่ให้ทั่วร่างนุ่ม “ได้ พี่จะจัดหนักให้เลย” ริมฝีปากกระด้างคลอเคลียอยู่กับกลีบปากจิ้มลิ้ม “นิ้งรู้สึกว่ากำลังเสียเปรียบยังไงก็ไม่รู้” ลมหายใจอุ่นๆ หอมกรุ่นอย่างแปลกประหลาดในความรู้สึกของคนทั้งสองทำให้รู้สึกรัญจวนใจ ยามหายใจรินรดกัน “เดี๋ยวก็รู้” ชายหนุ่มปิดปากนุ่มซอนปลายลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากดูดดึงลิ้นอุ่นชื้นหนักๆ เป็นจังหวะจนร่างน้อยสั่นสะท้าน “พี่ภิคนิ้งหิวข้าว” สาวน้อยประท้วงเสียงสั่นยามเขาถอนริมฝีปากออก “เดี๋ยวสิให้พี่อิ่มก่อน” สองมือกระด้างเคล้าคลึงอกอวบอิ่มเต็มตึงไม่รู้เบื่อขณะที่ความแข็งขึงรุกรานกลีบเนื้ออ่อนนุ่มทีละนิดอย่างยากลำบากเพราะกายสาวยังไม่พร้อม ชายหนุ่มบุกเข้าไปข้างในอย่างไม่รอช้าด้วยกลัวว่าเด็กสาวจะใช้มารยาหนีออกจากห้องน้ำปล่อยให้เขาต้องค้างเติ่งมีหวังทำงานไม่รู้เรื่อง “มันจะเที่ยงแล้วนะผู้ชายเป็นแบบพี่ภิคทุกคนหรือ เปล่าคะ” สาวน้อยครางเสียงสั่นด้วยความเจ็บมากกว่าเสียวยามเขาขยับหน้าขายกสะโพกปะทะเนินรักของเธอ “ไม่มั้ง แต่นิ้งขอทิปพี่เองนะ” มือใหญ่ละจากก้อนเนื้อแน่นมาจับสะโพกเต็มตึงเขาขยับยกขึ้นลงเป็นจังหวะรับกับสะโพกตัวเอง “นิ้งว่าแล้ว ขาดทุนแหงเลยเป็นแบบนี้ทุกวันนิ้งขอสามหมื่นนะ” มือเล็กยันอกกว้างไม่ยอมให้ชายหนุ่มทำรุนแรงจนเขาทำหน้าหงุดหงิดใส่ “สงสัยต้องเอาเงินปิดปากใช่มั้ยถึงจะเงียบ รำคาญหนักเข้าเกิดพี่เบี้ยวไม่จ่ายจะว่าไง” ชายหนุ่มหยุดนิ่งมือสองข้างวางบนขอบอ่างปล่อยร่างน้อยให้เป็นอิสระ “ก้อพี่ภิคบ้าหม้อ” สาวน้อยปากสั่นทำหน้าจะร้องไห้ในขณะที่ชายหนุ่มหัวเราะก๊าก “ก้อ...ก้อ...แอ้ม...หม้อใหม่ๆ มันน่าเอานี่นา...น่า ฝึกให้เป็นมืออาชีพสิ อย่าเรื่องมากกับลูกค้า” ชายหนุ่มกระแอมกระไอโหนกแก้มแดงก่ำขณะลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนสาวน้อยแต่ไม่วายสำทับ “สองหมื่นขาดตัวไม่ต้องต่อรองไม่อย่างนั้นพี่จะงด รายเดือน” เขาแกล้งต่อรองเพราะหมั่นไส้ที่เห็นเธองกเงิน “งั้นเอานิ้งแค่ครึ่งวันอีกครึ่งวันที่เหลือนิ้งจะไปนอนกับผู้ชายคนอื่นให้ได้สามหมื่นละกัน”