เมื่อศักดิ์ศรีนักการตลาดมือ 1 ถูกท้าทาย "มินทิรา" สาวเก่งผู้ครองตำแหน่งสาวเก่งที่ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ในหน้าพจนานุกรมของเธอ จึงยอมรับคำท้า! เดิมพันจาก ประธานเกื้อ พ่อหม้ายทรงเสน่ห์ประธานบริษัท เคเคกรุ๊ป ที่ตั้งเงื่อนไขให้กับมินทิรา ภายใน 3 เดือนในการเพิ่มยอดขายและผลกำไร 50 ล้านบาท ถ้ามินทิราทำได้มากกว่า 50% การแต่งงานเพื่อล้างหนี้จะถูกยกเลิกและแทนที่ด้วยสัญญาจ้างของพ่อของเธอที่ถูกไล่ออกไปกับความผิดที่น่ากังขา ให้กลับมาทำงานในตำแหน่งที่ปรึกษาทางการตลาดแทน กานต์ถูกประกาศิตจากคุณป๋าให้กลับมาเป็นทายาทธุรกิจกระเป๋าแบรนด์หรู เคเคกรุ๊ป แต่เขาเพิ่งเรียนจบ อายุยี่สิบสองหมาดๆ จะให้เขาเลิกชีวิตสโลว์ไลฟ์ และเข้ามาฟาดฟันห้ำหั่นในวงการธุรกิจ งานนี้เขาขอบาย แต่คุณป๋าดูจะไม่เห็นใจ เพราะส่งเลขาสุดเฮี๊ยบ ตัวกระเปี๊ยก นามว่า “มินทิรา” มาลากเขาให้ไปทำงาน เจ้าหล่อนดูมุ่งมั่นและมีเป้าหมายมากกว่าเขาเสียอีก จนเขาคิดว่าตัวเองเป็นลูกน้อง ลูกไล่ และอีกหน่อยจะกลายเป็นลูกของเธอมากกว่า “นี่คุณ! มันจะเกินไปแล้วนะ ผมจะไม่ทนคุณอีกแล้ว ผมขอหนึ่งเกม” “อะไร?” “ถ้าผมชนะ คุณต้องปล่อยผมฟรีเดย์หนึ่งวัน” “ไม่มีอะไรที่คุณจะเอาชนะฉันได้” หญิงสาวผู้แสนมาดมั่น และทำได้ทุกอย่างที่คนในโลกนี้เขาทำกัน หรือจะเรียกให้ถูกก็คือ ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่มินทิราทำไม่ได้! กานต์กวาดตามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะยิ้มร้าย...ตัวเตี้ยๆ ขาสั้นๆแบบนี้ หึ! “วิ่งแข่ง...เรามาวิ่งแข่งกัน ถ้าผมชนะ ผมจะทำอะไรก็ได้ในหนึ่งวัน” “แล้วถ้าฉันชนะล่ะ?” แน่ะ...เจ้าหล่อนยังกล้าถามเผื่อ ขาสั้นๆแบบนี้ จะมาสู้ของยาวๆ แบบเขาได้ยังไงกัน...ยัยเตี้ย! “ผมจะทำตัวว่าง่าย จะทำตามทุกอย่างที่คุณบัญชาเลยหนึ่งวัน” มินทิราถอนหายใจเฮือกและกลอกตาใส่คนตรงหน้า ปรกติเธอก็ต้องหาวิธีให้เขายอมทำทุกอย่างตามแผนงานอยู่แล้ว เอาน่ะ...มินทิรา อย่าให้เสียชื่อนักวิ่งสี่คูณร้อยของโรงเรียนสิ! “ตกลงฉันรับคำท้า!...วิ่งเลยไหม” “ตอนนี้เลยมั้ยล่ะ? รอบบริษัทนี่แหละ เอาให้อายกันไปข้างนึง” กานต์ว่าพลางเริ่มแยกขาวอร์มร่างกาย ในขณะที่มินทิราทำเพียงแค่ถอดรองเท้าส้นสูงออก พลางยิ้มอย่างมีแผนร้าย...ไอ้เด็กเมื่อวานซืน คิดจะเอาชนะฉันยังเร็วไปร้อยปีย่ะ ยัยแม่มดจอมเผด็จการ...ถ้าเธอชนะฉันได้ ฉันจะยอมเรียกเธอว่าคุณแม่เลย ยัยเตี้ยเอ๊ย! เสียงที่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ยินนั้นระงมอยู่ในใจของทั้งคู่ หากคำเดียวที่ต่างฝ่ายต่างเปล่งออกมาพร้อมกัน... “งานนี้ฉันต้องชนะ!” ...................................