“อิสึมิ” เขาร้องหาคนที่ควรอยู่ในบ้าน ก่อนจะเดินตามเสียงครวญเพลงภาษาอังกฤษหนักๆ พยับหมอกเห็นหญิงคนรักในครัว อาณาเขตที่เธอไม่สมควรที่จะย่างกรายเข้าไปเด็ดขาด ผู้หญิงคนนี้นอกจากชอบฟังเพลงเมทัลแสบแก้วหูแล้ว หล่อนทำอาหารได้น่า... สยดสยองมาก เธอไร้พรสวรรค์ในการทำอาหารอย่างสิ้นเชิง อิสึมิถอดหูฟังอันโตออก เธอเอี้ยวตัวมาจุมพิตปากได้รูปของเขาเบาๆ เขายิ้มพอใจ มือรั้งให้เธอขึ้นไปนั่งที่ขอบโต๊ะกินข้าวตัวใหญ่เนื้อดี แทรกตัวเองเข้าไประหว่างขาของเธออย่างสนิทเสน่หา “อย่าเพิ่งสิ เรายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ” หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อเห็นว่าไอ้อาการและแววตาแบบนี้เขากำลังคิดจะทำอะไรทะลึ่งๆ พยับหมอกหยิบชามแก้วขึ้นมาผสมน้ำสลัดก่อนจะใช้ช้อนคนๆ ให้เข้ากัน ตอนที่ตักขึ้นมาชิมก็ครางบอกว่าอร่อย “คราวนี้คุณทำได้ดี ลองชิมดูไหม” เขาเอ่ยเป็นภาษาไทยเพื่อเอาใจคนที่เริ่มเรียนรู้ภาษาของเขา ตอนที่หญิงสาวอ้าปากรอช้อน เขากลับกินเสียเอง ก่อนที่เธอจะได้ประท้วงปากได้รูปก็กดลงมาแน่น บังคับให้หญิงสาวเปิดปาก รสหวานปนเปรี้ยวทำให้อิสึมิหูอื้อ พยับหมอกใช้ลิ้นเลียซ้ำที่ปากวาวน้ำสลัดของอีกฝ่าย ก่อนจะจูบลงไปตามเรียวคางที่มีส่วนหนึ่งไม่เข้าปากหอมหวาน “นางมาร นับวันก็ยิ่งยั่วผมเก่งขึ้นทุกวันนะ ไอ้อาการขัดขืนน่ะอะไร อ่อยผมชัดๆ” คำกล่าวหาภาษาจีนกว้างตุ้งระรัวเร็วไม่สนแล้วว่าจะพูดกันด้วยภาษาอะไร ตอนนี้เขาคลั่งใกล้จะตายอยู่รอมร่อ หญิงสาวหัวเราะยั่วเย้าอย่างที่เขาพูด “แล้วอยากทำอะไรกับฉันไหมละ ถ้าอยาก จริตผู้หญิงแบบนี้ก็ถือว่าฉันใช้เป็นล่ะนะ” พยับหมอกมองคนที่ทิ้งตัวลงนอนแล้วใช้นิ้วเท้าสะกิดต้นขาของเขาผ่านเนื้อผ้า นั่นยิ่งทำให้เขาเหมือนมีไฟลุกท่วมตัวจนแทบกลายเป็นลาวาภูเขาไฟ “สมควรตาย!” เขาสบถดุดันป่าเถื่อน มือเรียวสวยยันคางเรียวเล็กไว้แน่นเพื่อจะได้จุมพิตเธออย่างบ้าคลั่งหลุดโลก นับวันผู้หญิงคนนี้ก็กำเริบเสิบสานถึงขนาดยั่วเขาให้มีอารมณ์ใคร่ ก้าวหน้าเกินไปจนน่าอันตรายแล้ว “หมอก” เธอกระซิบข้างหูเขา ได้ยินเสียงของเธอเขาก็คำรามเสียงพร่าแตกอย่างที่หาดูได้ยากยิ่งกว่า “อย่าทำให้ผมเป็นแบบนี้สิ อย่าทำให้ผมอยากรักคุณให้แหลกคามือแบบนี้”