นิยายโรแมนติกดราม่าที่จะพาคุณไปพบกับเรื่องราวของคนแอบรักและประทับใจไปกับคำว่า ขอแค่ได้รัก “หากเธอร้อน ขอเป็นน้ำเย็นประโลมหัวใจ หากเหน็บหนาว ขอเป็นอุ่นไอโอบรอบกายเธอ อย่าคิดว่าไม่มีใคร เพราะฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ อยากบอกเธอ ที่ตรงนี้ยังมีฉัน… คอยห่วงใย” อนัญญาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้าด้านข้างของเขา แล้วก็นึกไปถึงคำพูดของแม่ที่เคยบอกเธอว่า แม้กวินจะไม่ได้เป็นผู้ชายที่มีหน้าตา ’หล่อเหลา’ อะไรนัก แต่เขาเป็นผู้ชายที่มี ‘เสน่ห์’ ตอนนั้นเธอไม่ได้สนใจจะถามแม่ว่าเขามี ‘เสน่ห์’ ยังไง แต่ตอนนี้เธอสัมผัสได้เองว่า ‘เสน่ห์’ ของเขาก็อยู่ที่ความมีน้ำใจของเขานั่นแหละ ใครก็ตามที่ได้รู้จักเขาจะรู้ว่า ผู้ชายหน้าตากวนๆ คนนี้สามารถขอความช่วยเหลือได้เสมอ เธอนึกชื่นชมเขาอยู่ในใจ แล้วก็เกิดหัวใจเต้นสะดุดไปหนึ่งจังหวะเมื่อรู้สึกว่า จู่ๆ เธอก็เกิดเห็นหน้าตาของเขา ‘หล่อเหลา’ ขึ้นมาซะงั้น… กระทั่งเขาหันมา เธอก็รีบหันกลับไปมองท้องฟ้าใหม่ แล้วพูดเบาๆ ว่า “บนฟ้าไม่มีดาวเลยเนอะ มองไปข้างล่างต้นไม้ใบหญ้าก็ไม่มีสักต้น” “นั่นซิ... อันนา เราว่าเธอขายคอนโดฯ นี้เถอะ ไม่เห็นจะปลอดภัยเลย ใครจะเข้าจะออกยังไงก็ได้” เขาแนะนำ “เราก็คิดอยากจะขายห้องนี้เหมือนกันแหละ พอได้กลับไปอยู่บ้านสักพัก ก็ไม่อยากมาอยู่ตึกที่กรุงเทพฯ แล้ว” ได้ยินดังนั้น กวินก็ยิ้มกว้างออกมาทันที “ขายเลยเราสนับสนุน นอกจากคอนโดฯ นี้จะไม่ปลอดภัยแล้ว วิวที่ระเบียงห้องก็ไม่สวยด้วย สู้วิวที่ระเบียงบ้านเราก็ไม่ได้ สวยกว่าตั้งเยอะ มองลงล่างก็เห็นต้นไม้ มองขึ้นบนก็เห็นดวงดาว พระจันทร์ พระอาทิตย์” เขาโอ้อวดใหญ่เลย “เหรอ… แล้วถ้ามองตรงๆ ล่ะเห็นอะไร ?” เธอถามเล่นๆ “ก็เห็นห้องเธอไง” เขาตอบจริงจัง “ห๊า ! นี่อย่าบอกนะว่ามายืนมองห้องเราจากทางระเบียงบ่อยๆ น่ะ” “ไม่ใช่แต่ห้องเธอนะ ห้องน้าอรก็ด้วย เราต้องคอยดูว่าน้าอรปิดไฟหรือยัง ถ้าคืนไหนดึกแล้วยังไม่ปิดก็ต้องโทรไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวรู้สึกตื้อขึ้นมาที่อกทันที ไม่คิดว่าเขาจะดูแลแม่ให้เธอขนาดนี้ เป็นห่วงแม้กระทั่งเรื่องการนอนว่าแม่ของเธอจะเข้านอนตอนไหนอย่างไร แม้คืนนี้ท้องฟ้าจะมืดหม่น ไม่มีดวงดาวให้เห็นสักดวง แต่อนัญญากลับรู้สึกว่ามีประกายเจิดจ้าเกิดขึ้นกลางดวงใจ ซึ่งเธอก็ไม่รู้หรอกว่ามันเกิดจากอะไร รู้แต่ว่ามันสดใสวิบวับยิ่งกว่าดาวทุกดวงที่เคยเห็นมา…