อาเกื้อขา... วันนี้ไปที่บ้านของหนูดีนะคะ” เธอเอ่ยชวนเขาเสียงหวาน “ไปทำไมครับ” “ไปเก็บเสื้อผ้าค่ะ จะหนีตามมาอยู่กับอาเกื้อ” “แค่กๆๆๆ” เกื้อการุณถึงกับสำลักในประโยคนั้นของเด็กสาว *** “อยากเอาใจอาเกื้อ” “มีแผนอะไรหรือเปล่า” เขาไม่ค่อยไว้วางใจเธอนัก “ไม่มีหรอกค่ะ แต่คืนนี้หนูดีจะนอนกับอาเกื้อ” เธอออดอ้อนซุกหน้าที่อก ถูไถเหมือนลูกแมวตัวน้อย เกื้อการุณก้มมอง พอเขาขยับเธอก็กอดรัดแนบแน่นไม่ยอมลุกจากตัก ก่อนจะเอื้อมไปตักอาหารมากิน แทนที่จะผลักไสเขากลับมองเธอเพลิน แก้มเนียนละเอียด ผิวผุดผ่องทำให้เขาหลงลืมตัวไปชั่วคราว “อาเกื้อขา...” เสียงหวานๆ ทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความคิดอันแสนจะวุ่นวายของตัวเอง “อะไร” เขากระแอมกระไอถามเสียงดุๆ “อุ้มหนูดีไปนอนด้วยคนนะคะ คืนนี้ขอนอนด้วยนะ นะคะๆ” “รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่” เกื้อการุณเอ่ยถาม แต่เขาก็อุ้มเธอขึ้นห้องไปโดยง่าย จะเรียกว่าเขาใจง่ายก็ย่อมได้