“ตกลง ไอยจะ.ไปจาก..ที่นี่ จริงๆเหรอ ?” “ฮื่อ เดี๋ยวบ่ายๆเราออกไปตะเวณหาห้องเช่ากัน ขอใช้ห้องนี้กับรถอีกสักวันสองวัน แล้ว เราก็จะ..เป็นอิสระ นะจ๊ะ “ ใบหน้านองน้ำตา งดงามเหลือเกิน ยิ่งตอนหล่อนหลับตาพริ้ม ขนตาเปียกไหวพริ้ว ความรู้สึกดื่มด่ำแล่นจับหัวใจ ไอยราจูบพรมไปทั่วใบหน้า แล้วก็เลื่อนจูบไปเรื่อยๆ จูบพลางกระซิบพลาง “ไอยจะจูบประทับตราไว้ให้ทั่วทุกตารางนิ้วเลย คุณวิฬารีที่รัก “ ความรัก มันแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูของอากาศที่หายใจเข้า ความต้องการซึ่งกันและกัน แทรกซึมไปทั่วทุกหยาดหยดเลือดที่ฉีดซ่านในร่างกาย วิฬารีรู้สึกว่า นาฑีนี้แตกต่างจากโมงยามก่อนๆ เพราะเหมือนเขากับเธอกำลังหลอมรวมกัน ผนึกเป็นกำลัง เป็นวิญญานดวงเดียวกัน เพื่อจูงมือกันฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน.. เธอหยัดร่างขึ้นเต็มแรง เพื่อรองรับสิ่งที่เขาถ่ายเทความรักร้อนแรงที่สุดมาให้...