"(สี่เล่มจบ) ‘มีเพียงคนที่รักเราเท่านั้น ถึงเจ็บปวดกับการกระทำของเรา เพราะเขารักเรา เราถึงเชือดเฉือนหัวใจ ทำร้ายเขาได้เจ็บแสบกว่าใคร’ ชาติที่แล้วฉีเซวียนไม่เคยเข้าใจความหมายของประโยคนี้ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีแข็งกร้าวที่ตนแต่งเข้ามาเป็นภรรยา ถึงได้ยอมอดทนทุกอย่าง ยอมทนอยู่ แม้ในวันที่เขาปราศจากยศถาบรรดาศักดิ์ ยอมทนอดมื้อกินมื้อกับนักโทษการเมืองที่ดูเหมือนไร้อนาคต ยอมร่วมทุกข์สุข ในวันที่เขาไม่เหลือใคร สายตาที่นางมองเขาก่อนสิ้นลมหายใจ สายตาที่บอกว่า ‘ชาติหน้าข้าจะไม่รักท่านอีก เพราะการรักท่านมันเหนื่อยเหลือเกิน‘ ฉุดกระชากลมหายใจเขาให้หลุดลอยตาม ภรรยา... หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะไม่รักข้าก็ได้ แต่ข้าฉีเซวียนคนนี้จะขอติดตามรักเจ้าทุกชาติไป *****************"