“ผมแค่คิดว่าคุณน่ารักดี..” “นั่นไง..ฉันเข้าใจถูกแล้ว! ออกไปห่างๆฉันเลยนะ ฉันไม่ได้..” เหมือนความอดทนของชายหนุ่มจะหมดลงในที่สุดเขากระชับท้ายทอยใต้กลุ่มผมสวยพลางดึงแว่นสายตากรอบหนานั้นปาทิ้งออกจากใบหน้าซีดเผือดนั่นอย่างรวดเร็วแนบริมฝีปากบดลงบนกลีบปากอิ่มที่เขาหมายตามาหลายวันนั่นหนักหน่วงและดุดันบังคับให้หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ รู้สึกถึงอาการตัวสั่นของเธอจนชัดเจน “อืม..เราจะตกลงเจรจากันได้หรือยังพราว..หรือว่าผมจะจัดการคุณก่อนแล้วค่อยเจรจาทีหลังดีล่ะ..” ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากที่กำลังเห่อพองนั้นอย่างแสนเสียดายทั้งที่เขาขมเม้มและดูดกลืนลมหายใจจากเธอจนแทบจะหมดร่างอยู่แล้ว