ผู้เขียนคงไม่ต้องพูดถึงการกระบวนการสร้างรัฐนิยมของ จอมพล ป.เพื่อจะสร้างฐานค้ำบัลลังก์อำนาจ แต่อยากให้พิจารณาเรื่องราวในอีกด้าน จากเนื้อความในจดหมายบางตอน ที่ มจ.ศุภสวัสดิ์วงศ์สนิท สวัสติวัฒน์ เขียนถึง ดร.ปรีดี พนมยงค์ เมื่อวันที่ ๑๐ เมษายน ๒๔๙๐ เพื่อบรรยายสภาพความเป็นอยู่ของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ที่สวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งใช้คำว่า “ลอยเคว้ง ไม่มีใครเหลียวแลท่านจริงๆ ” “...ผมสังเกตเห็นว่า ฐานะการอยู่กินของท่านนั้นฝืดเคืองมาก และ ไม่สมควรกับพระเกียรติยศของผู้ที่เป็นประมุขของชาติเลย แต่ครั้งก่อนสงครามนั้นรัฐบาลถวายเงินให้ปีละ ๑๐,๐๐๐ ปอนด์(๑ แสนบาท)มาบัดนี้ถึงแม้รัฐบาลจะได้ถวายมากขึ้นเป็น ๒ แสนบาท... แต่ราคาค่าแลกเปลี่ยนเงิน ณ บัดนี้ ทำให้ท่านได้รับแต่เพียง ๕,๐๐๐ ปอนด์เท่านั้น นอกจากนี้แล้ว เงินปอนด์ยังตกค่าลงเสียอีกราวครึ่งตัว เลยทำให้ท่านได้รับแท้ๆ แต่เพียง ๒,๕๐๐ ปอนด์เท่านั้น คิดในฐานะของท่านแล้วไม่เหมาะเลย ...ผมสังเกตเห็นท่านเป็น Loneliestman ทีเดียว กล่าวคือ เพื่อนจริงๆ สักคนก็ไม่มี จะมี Companian อยู่ก็ที่ตาครูฝรั่งผู้นั้นผู้เดียว แม้แต่รถพระที่นั่งที่ทรงซื้อก็ต้องทรงซื้อรถ Second Hand เพราะเงินไม่พอ...” นี่คือสิ่งที่การเมืองกระทำต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ไทย!