“สิ่งที่ผ่านมาเกิดขึ้นได้อย่างไร ? ” อาจไม่สำคัญเท่า “เราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเราอย่างไร ?” การใช้ชีวิตในแต่ละวันของเราเป็นเหมือน การวิ่งมาราธอน แต่เป็น ซุปเปอร์ อัลตร้า อัลตร้า มาราธอน เป็นการวิ่งที่เราไม่รู้จะจบลงเมื่อไหร่ นอกจากจะไม่มีเวลากำหนดแล้วยัง ไม่รู้อีกด้วยว่าเราจะขาพลิกตอนไหน หกล้มตอนไหน หรือถึงเส้นชัยตอนไหนอีกด้วย “อย่ามองกลับไป” การก้าวเดินทางต่อในเส้นทางของชีวิต เราไม่จำเป็นต้องกลับไปทำลายเส้นทางที่เราเคยเดินผ่านมา ถ้าการมองกลับไปเห็นอดีตแล้วมันทำร้ายเรา การเลือกที่จะไม่มองมันอาจจะง่ายกว่า หลาย ๆ คนอาจจะมีความคิดว่า อดีตเป็นสิ่งที่ฉุดรั้งเราอยู่ทำให้เราเดินไปข้างหน้าต่อไปไม่ได้ การคิดแบบนั้นอาจจะไม่ใช่เรื่องผิด แต่ก็แต่ก็อาจจะไม่ถูกซะทีเดียว อยู่ที่ความเชื่อ หากเราเชื่อว่า นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่สามารถก้าวเดินต่อไปได้ จนความกลัว กลัวจะผิดหวัง กลัวอนาคตจะเป็นเหมือนกับอดีตที่ผ่านมา ทำให้เราไม่กล้าจะเผชิญกับความจริง การนำอดีตมาขีดเส้นอนาคตด้วยตัวเอง เป็นเพียงแค่เกราะป้องกันความรู้สึกของตัวเอง แค่ช่วงเวลานึงเท่านั้น แต่ถึงแม้อดีตจะมีเรื่องที่ทำร้ายเรามากแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ “ปัจจุบัน” และ “วินาทีนี้” ไม่ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องมานั่งคิดใน “เวลานี้” เช่นเดียวกัน “นั่นไม่ใช่ทางที่คุณจะเดิน” เส้นทางที่ยังเหลืออยู่ยังมีความหมายให้เราเดินทางต่อไป สิ่งที่สำคัญคือ หลังจากนี้ ต่อจากนี้ และวินาทีนี้ เส้นทางเก่า ๆ เราอาจจะทิ้งไว้เป็นซากของความทรงจำ ซากประสบการณ์ ที่เก็บไว้เพื่อให้เราไม่ทำผิดพลาดซ้ำสอง เมื่อเราหยุดพัก มานานมากพอ มันอาจจะถึงเวลาแล้วที่เราต้องกำหนดเส้นทางของเราขึ้นมาใหม่ หรือ หยิบเส้นทางที่เราเคยเชื่อมาทำให้มันชัดเจนขึ้นอีกครั้ง “อย่ามองกลับไป นั่นไม่ใช่ทางที่คุณจะเดิน” พวกเราจะเดินต่อไปอีกครั้ง แบบรักและเข้าใจตัวเอง มากยิ่งขึ้น เราจะไม่ให้อดีตที่เคยมี มากำหนดเส้นทาง ที่เหลืออยู่ในชีวิตของเรา เพราะเราเลือกแล้วที่จะเดินต่อ เมื่อเราเลือกแล้ว เราก็ต้องแลกกับสิ่งที่ผ่านมาโดย ไม่จำเป็นต้องทำลายมัน แค่วางมันไว้อยู่เฉย ๆ แล้ว เดินทางต่อไปในเส้นที่เราอยากจะเดินจริง ๆ