การจดจำพุทธสุภาษิตหรือพุทธศาสนสุภาษิตได้มากๆ เป็นประโยชน์มาก นอกจากจำนำไปใช้อ้างในการพูดการเขียนให้เป็นหลักเป็นฐานแล้ว เนื้อหาของสุภาษิตนั้นๆยังเป็นคติเตือนใจสำหรับนำไปปฎิบัติในชีวิตประจำวันได้อีกด้วย สมัยก่อนหลักสูตรการศึกษาของชาติได้กำหนดให้นักเรียนทุกระดับชั้นเรียนพุทธศาสนสุภาษิต นักเรียนรุ่นนั้นเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังจำบางบทได้คล่อง ต่อมาได้ตัดพุทธนสุภาษิตออกเด็กรุ่นหลังๆจึงไม่ได้เรียนแถมยังไม่ต้องท่องบทอาขยานดังแต่ก่อนด้วย ผู้วางแผนการศึกษาของชาติท่านบอกว่าวิธีดั้งเดิมล้าสมัยแล้ว สมัยนี้ต้องสอนให้เด็กคิดเอง แล้วก็ปรับปรุงหลักสูตรกันมาหลายครั้งหลายครา ผลปรากฏว่าเด็กยุคใหม่ท่องอะไรก็ไม่ได้ คิดอะไรก็ยังไม่เป็นเหมือนเดิม โง่กว่าเดิมอีกด้วย