สถาปัตยกรรมของพระอารามหลวงในจังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นวัดที่ราษฎรร่วมกันสร้าง แล้วขอพระราชทานให้พระเจ้าแผ่นดินทรงรับไว้เป็นพระอารามหลวงนั้นไม่ได้รับอิทธิพลทางสถาปัตยกรรมจากช่างในท้องถิ่นเพียงอย่างเดียว หากแต่ได้รับอิทธิพลจากบริบทรอบข้าง ทั้งเรื่องการอพยพของช่างผู้สร้างสรรค์งานทางสถาปัตยกรรมที่มาจากประเทศรอบข้าง อาทิ ช่างสายสกุลญวน ช่างสายสกุลลาว รวมไปถึงอิทธิพลทางสังคมและการเมืองในประเทศเข้ามาเกี่ยวข้อง จนทำให้สถาปัตยกรรมที่มีอยู่เดิมเกิดความเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะในช่วง พ.ศ. 2513 – 2552