เมื่อประมาณกว่า 800 ปีก่อนหน้านี้ บริเวณลุ่มแม่น้ำโขงที่เรียกว่า ”สามเหลี่ยมทองคำ” ในปัจจุบันนี้ ในกาลครั้งนั้นมันถูกเรียกว่า “ ลุ่มแม่น้ำสามกษัตริย์” เพราะมันเป็นดินแดนที่แผ่นดินสามส่วนสามอาณาจักรถูกตัดแบ่งด้วยแม่น้ำสายมหึมาที่คดเคี้ยวลดเลี้ยว มาจากทางตอนใต้ของแผ่นดินจีน แม่น้ำสายนี้จึงถูกขนานนามว่า “แม่น้ำพญามังกร” หรือแม่น้ำโขงในกาลปัจจุบัน ความอุดมสมบูรณ์ของลุ่มน้ำสามกษัตริย์นั้น จะหาดินแดนแคว้นใดในโลกหล้ามาเปรียบเทียบเสมอเหมือนคงเป็นไปได้ยาก ด้วยเทือกเขาน้อยใหญ่ที่ทอดตัวสลับซับซ้อน ราววงกลมล้อมรัศมีของลุ่มน้ำแห่งนี้ พื้นป่าที่เขียวขจีตลอดชั่วนาตาปี ต้นไม้สูงใหญ่ เทียมปุยเมฆ อากาศเย็นสบายไม่หนาวเกินไปเช่นเทือกเขา อัลไต และไม่ร้อนเกินไปเยี่ยงชมพูทวีป ที่ลุ่มน้ำสามกษัตริย์จึงมีเพียงสามฤดูกาล ฤดูหนาว ฤดูฝน ฤดูอบอุ่น ด้วยเหตุผลนี้ สรรพสัตว์น้อยใหญ่จึงพากันอพยพจากถิ่นอื่นแดนไกลมาอาศัยอยู่ในบริเวณที่สมบูรณ์ เพียบพร้อมด้วยพืชพันธุ์ธัญญาหาร โขลงช้างป่าจำนวนหลายหมื่นเชือก เสือ สิงห์ กระทิง เก้ง กวาง ลิง ค่าง สารพัดสัตว์ สารพัดปักษี นกยูงอินเดีย หงส์ขาวจากแผ่นดินจีน ล้วนต่างพากันมายึดครองผืนป่าลุ่มแม่น้ำพญามังกร เป็นถิ่นที่อยู่อาศัย เพราะไม่มีผืนป่าผืนใดจะอุดมสมบูรณ์ และสวยงามราวป่าหิมพานต์ เช่นพิภพส่วนนี้ และด้วยเหตุผลทั้งหลายทั้งปวง ดั่งที่กล่าวมานี้เช่นกัน ขนาดสรรพสัตว์น้อยใหญ่ยังเข้าใจและจงใจ เลือกลุ่มน้ำสามกษัตริย์ เป็นที่อยู่อาศัยแล้วมีหรือที่มนุษย์มีมันสมองจะมองไม่เห็น... ในกาลครั้งนั้น.................. มีชุมชนหลายเผ่าพันธุ์ ได้รวมตัวกันปักหลักปักฐานสร้างที่อยู่อาศัย เป็นหย่อม เป็นก๊ก เป็นเหล่า เมื่อมีจำนวนมากขึ้นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากหลักสิบสู่หลักร้อย และมากขึ้นถึงหลายพันคน เป็นหมื่นคน จากหมู่บ้านเล็ก ๆ พัฒนาเป็นเมือง และมักถูกปกครองโดยคนที่แข็งแรงที่สุด ดุร้าย ใจอำมหิตที่สุด เล่ห์เหลี่ยมมากที่สุด ซ่องสุม รวบรวมผู้คนมากที่สุด แล้วสถาปนาตนเองขึ้นเป็นเจ้าชุมชน เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในก๊กและเป็นเจ้าผู้ปกครองเมือง หรือเจ้าเมืองนั่นเองและเมื่อเมืองเกิดขึ้นมากมายหลายเมือง ก็จะมีเจ้าเมืองผู้รุกรานเกิดขึ้น ตามนิสัยสันดานเอารัดเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน มีการรวบรวมกำลังไพร่พล สะสมอาวุธที่ใช้ในการฆ่าฟันทำลายล้าง ซึ่งเป็นความสามารถเฉพาะตัวของมนุษย์เรา ตั้งแต่แยกตัวมาจากลิง ก็ข่มขู่ลิงเป็นต้นมา ผู้ปกครองเมืองหรือนักรุกรานก็จะยกกำลังคนติดอาวุธ เข้าโจมตีปล้นสะดมเอาเมืองที่เล็กกว่าด้อยกว่าตนมาเป็นเมืองที่อยู่ใต้อำนาจ การสั่งการทุกสิ่งทุกอย่างของตน ยึดเอาทรัพย์สินที่มีค่า แก้วแหวนเงินทอง สิ่งของเครื่องใช้ แม้แต่ผู้หญิงก็ยึดเอามาสมสู่ บำเรอกามเป็นที่ถูกอกถูกใจ ดั่งคำกล่าวที่ว่า “ฆ่าผัวมันเสีย เอาเมียมันมา” อย่างไรก็อย่างนั้น เมื่อเจ้าเมือง เมืองใดมีอำนาจบารมี ยกกำลังฝ่ายตนเข้าโจมตี ยึดเมืองต่าง ๆ ได้มากก็กลายเป็นอาณาจักร เป็นแว่นแคว้น แล้ว “เจ้าเมือง” ก็สถาปนาตัวเองขึ้นเป็น “เจ้าเหนือหัว” หรือ “กษัตริย์” นั่นเอง เมื่อ 800 ปีก่อน พ.ศ. ปัจจุบัน กองทัพของกษัตริย์จากสามดินแดน ได้กรีฑาทัพมาเผชิญหน้ากัน เหนือลุ่มแม่น้ำแห่งนี้ กษัตริย์ทางตอนใต้ของจีน กษัตริย์จากพุกามประเทศและกษัตริย์จากลุ่มแม่น้ำปิงวังยมน่าน ทั้งสามทัพ สามกษัตริย์ระดมไพร่พล และแต่งทัพ อันเกรียงไกรของตนมาเพื่อแย่งชิงดินแดน แม่น้ำพญามังกรที่อุดมสมบูรณ์มาเป็นสมบัติของตน การรบพุ่งฆ่าฟันทั้งสามทัพ ผลัดกันเข้าโจมตี ผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่นานถึงสามปี ต่างสูญเสียไพร่พลไปมากกว่าครึ่ง ศพนักรบทั้งสามชาติพันธุ์มากกว่าห้าหมื่นราย ลอยเน่าอืดไปตามแม่น้ำพญามังกร จนปลายแม่น้ำพญามังกร ไม่สามารถใช้น้ำดื่มกินได้นานนับปี ผลของการทำสงคราม “สามกษัตริย์”อันยาวนานและโหดเหี้ยมป่าเถื่อนที่สุดก็หาผู้ใดได้รับชัย ชนะไม่ ต่างท้อแท้และอ่อนกำลังลงทุกฝ่าย จนในที่สุด ทั้งสามกษัตริย์จึงทำข้อตกลงกันว่า จะยุติการทำศึกมหากาพย์ครั้งนี้ และจะแบ่งลุ่มแม่น้ำพญามังกรออกเป็นสามส่วน ต่างฝ่ายต่างปกครองดินแดนของตน ตามข้อตกลง และเรียกที่แห่งนี้ว่า “ บริเวณลุ่มน้ำสามกษัตริย์ ”