เขาชูแหวนสีน้ำตาลลงยาที่ทำจากไม้จันทร์หอม ลวดลายบนแหวนนั้นเป็นรูปช่อดอกมะขามที่เอนเอียงเลื้อยกิ่งรอบวงอย่างสวยงาม กลีบของดอกค่อนข้างหนาหากแต่ดูพลิ้วไหวราวดั่งล้อเล่นลม ตรงกลางของดอกมะขามมีเพชรน้ำงามกระจ่างใสเม็ดเล็กติดอยู่ทั่วทุกดอก ดอกมะขาม ช่อช้อ ระย้า ไหวไหว ดุจดั่งเจ้าขวัญตา มิ่งหล้า แม้นกิ่งดอก บ่ งาม สู้แข่ง เขาอื่น หากแต่ใจพี่ข้า จ่อเจ้า เรียมเอย เขาช้อนมือของเธอขึ้นมาอย่างถนอมและสวมแหวนนั้นลงที่นิ้วนางข้างซ้าย กระซิบแผ่ว “ช่อมะขาม..ฉันรักเธอ..แต่งงานกับผมนะครับ”