“อย่าคิดว่าคุณจะสลัดผู้ชายอย่างผมไปได้ง่ายๆ หรือถ้าได้ ผมก็ต้องได้ในสิ่งที่ผมต้องการก่อน” ว่าเขาก็จับร่างเธอเหวี่ยงไปหาเตียงแล้วตามไปประกบติดๆ “คุณจะทำอะไร ออกไปให้พ้นนะ ฉันเกลียดคุณ” เธอพยายามจะลุกแต่เขาก็กดร่างไว้ “ผมก็จะรักษาสิทธิ์ของผมไง จำไว้ว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าสลัดผมทิ้งได้” “อย่านะ ออกไปให้พ้น ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ ออกไปๆๆ” เธอใช้สองมือดันอกเขาไว้ไม่ให้ก้มลงไปหาเรียวปากบางได้ แต่เขาก็ใช้มือทั้งสองข้างตึงแขนเธอไว้กับที่นอนอย่างง่ายดาย “อีกหน่อยคุณจะเปลี่ยนจากเกลียดเป็นมารักผม และลืมผมไม่ลงเลยล่ะ ต่อให้มีอีกร้อยฝรั่งคุณก็ไม่มีวันจะไปชายตาแลพวกมันหรอก” จบคำเขาก็ก้มลงไปจูบเรียวปากเธออย่างดุดัน แม้ดวงหน้าน้อยๆ จะสบัดหนีการรุกรานของเขาสักแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางหลุดพ้นได้ ร่างใหญ่ทาบทับไปบนร่างเล็กอย่างง่ายดาย ก่อนที่มือขวาจะเลื่อนลงมาลูบไล้เนินอกขาวเนียน แม้จะมีกำปั้นซ้ายของเธอคอยทุบแรงๆ ไปที่ไหล่เขาสักแค่ไหน แต่ก็หาได้หยุดการกระทำของเขาไม่ จูบที่ดุดันยังคงดำเนินต่อไป มือขวาเลื่อนไปรูดซิปชุดเกาะอกที่ข้างลำตัวออกช้าๆ “ปล่อยนะ คุณอาร์ต บอกให้ปล่อย ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ”