"  ใครจับนางได้ ก็เอาไป หรือพวกเจ้าจะแบ่งกันก็ตกลงกันเอง " นั้นหรือคำพูดของคนที่นางรักหมดใจ นางแหงนมองใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ยามนี้ดูเฉยชาดั่งรูปปั้นน้ำแข็งของเขาด้วยหยาดน้ำตาผิดหวังเสียใจยิ่ง นางโง่เอง เป็นความผิดของนางเองจะโทษผู้ใด " วิ่งซิ! หรือเจ้าต้องการจะสนุกกับพวกมันทั้งหมด " องค์ชายสามโต้ลุ่ยหรี่ตามองนางก่อนกล่าว " คนเลว! ข้าเกลียดท่าน!! เกลียดท่าน!! เกลียด เกลียดดดด!!!!!! " มีมี่ ร่ำไห้ตะโกนออกไปทั้งน้ำตา ก่อนลุกวิ่งเข้าสู่ความมืด นางกัดฟันข่มความทุกข์ทนของจิตใจวิ่งฝ่าความมืด นางรู้ห่างไปอีกเพียงครึ่งหลี่(250เมตร) จะเป็นหน้าผา นางต้องไปให้ถึง เป็นตายอย่างไรนางจะไม่ยอมตกเป็นของผู้ใดอีก ขอตาย ตายไปเสียยังดีกว่า กายใจนางสูญสิ้นแล้วหมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง มีมี่วิ่งไปร้องไห้ไปแม้นล้มลุกคลุกคลานนางก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้น ด้านหลังนั้นนางรู้สึกถึงฝีเท้ามากมายที่วิ่งไล่ล่าติดตามมา..................... โต้ลุ่ย...ท่านมา...ท่านคงอยากเห็นการตายของสตรีหน้าโง่ที่หลงใหลผลีกายใจให้ท่านเหยียดหยามย่ำยีเล่นใช่หรือไม่ หรือท่านยังไม่สาแก่ใจ ยังเห็นข้าเจ็บปวดไม่พอ ยังอยากเหยียบย่ำบดขยี้จิตใจข้าต่อใช่หรือไม่ หรือท่านอยากจะเห็นสตรีน่าสมเพชคนนี้ตายกับตา ...เช่นนั้นนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย ข้าจะให้ท่านสาแก่ใจ ท่านจงดูหน้าโง่ๆของข้าให้เต็มตาเถอะ นางค่อยๆหันกายให้เขามองสภาพน่าสมเพชของนางให้เต็มตา นางเองก็ขอจดจำใบหน้าคมคายของบุรุษที่นางรักผ่านม่านน้ำตาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหลับตาปล่อยกายเอนไปด้านหลังตามแรงลม ปล่อยให้ร่างนางร่วงหล่นสู่ความว่างเปล่า