“มึงกูว่า...กูชอบผู้ชายว่ะ” “มึงว่าไงนะ! อีกทีดิ๊” ศรันย์ นักศึกษาปี 4 หนุ่มหล่อเจ้าของฉายาเสือสิบทิศ ฟันดะตั้งแต่เกษตรยันแพทย์อยู่ดีๆก็เกิดอาการประหลาดเวลาเจอหน้า แทนไท นักธุรกิจผู้ประสบความสำเร็จที่มาบรรยายพิเศษให้กับมหา’ลัย แถมยังบังเอิญต้องไปฝึกงานกับบริษัทของหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนนี้ แล้วไม่รู้บุพเพมันอาละวาด หรือ ชะตาเล่นตลก เมื่อเขาต้องได้ไปเป็นผู้ช่วย คีตา เลขาหนุ่มหน้าหวานของแทนไท งานนี้ยิ่งใกล้ยิ่งไหวหวั่น ยิ่งสบตากันยิ่งอ่อนไหว เดือดร้อนกุญซือผู้มากประสบการณ์เพราะปวารณาตัวเป็นสาววายเต็มขั้นอย่าง ณัฐฐา เพื่อนสาวคนสนิทผู้วางแผนอ่อยผู้ชายช่วยเพื่อน (เกย์) มาแล้วทั้งรุ่น! “มึงแน่ใจ๋” สาวเหนือ (นราธิวาส) เลิกคิ้วสูงทำตาโตถามเพื่อนรักเสียงสูง “เออ!” ศรันย์กระแทกเสียงตอบ ปลายตามองเพื่อนเหมือนจะค้อน (ถามเขาทำเป็นอ่ะนะ) “ไอ้รันคนโฉด โหด เถื่อน เพื่อนกู ปิ๊งผู้ชาย” ณัฐฐาพึมพำราวกับสติหลุดไปแล้ว “เขาเป็นใครวะ” แหม รักแรก (?) พบของไอ้ศรันย์มันก็หน้าสนใจไม่หยอกอยู่นา “อืม ก็...ประธานบอสัดที่กูฝึกษาอยู่” “ห่ะ!! มึงไปตกหลุมรัก อิตาแทนไท แดนนรกนั้นน่ะนะ” ตายล่ะหว่า บทจะเปลี่ยนโพมึงก็เสือกเลือกของแรงซะด้วย ไอ้รัน หนอ ไอ้รัน