ข้อคิดในหนังสือเล่มนี้ได้มาจากความสงบขณะหนึ่งในเวลาปฏิบัติธรรม ที่ผู้เขียนทำเป็นกิจวัตร เวลาใดที่ระลึกขึ้นได้ในข้อคิดเหล่านี้ ก็มีความสงบเกิดขึ้นในใจเสมอ หนังสือนี้เป็นหนังสือภาพพร้อมกับข้อความที่เป็นข้อคิด เป็นภาพซึ่งผู้เขียนถ่ายโดยมีความสงบเป็นอารมณ์ แต่ละภาพบอกได้ว่าความสงบหาได้จากตนเองและหาความสงบได้จากหนังสือนี้ รูปไม่จำเป็นต้องอยู่ในความทรงจำ ด้วยรูปไม่ใช่ตัวตนที่มีอยู่แท้จริง และเป็นสิ่งไม่เที่ยง รูปภาพสำหรับผู้เขียนจึงไม่มีอะไรที่ติดตาติดใจ เมื่อเห็นรูปก็เหมือนเห็นสิ่งที่ว่างเปล่า เช่นเดียวกับรูปที่มีในหนังสือเล่มนี้ ซึ่งก็คงผ่านตาผู้อ่านได้โดยไม่มีความข้องติดใดๆเลย และเลื่อนสายตาไปยังหน้าถัดไปได้เรื่อยๆอย่างไม่มีอะไรมากั้นตา เหมือนเดินในทางเรียบ อาจเป็นทางที่จะพักผ่อนได้ในโอกาสนี้