“ใครอ่ะ...น้ำมนต์น่ารักมากเลย” หญิงสาวคนนั้นยิ้มหวานมองมาที่สายชลพลางเอ่ยถามน้ำมนต์ “คนนี้ห้ามจีบ...คนรักของเราเองจ่ะ...สุภีร์” น้ำมนต์ทำหน้าตาดุใส่เพื่อนเล็กน้อย...แต่ก็มีรอยยิ้มปะปนอยู่ด้วย สายชลอมยิ้มเล็ก ๆพลางเขินอายเล็กน้อย… “แหม...มีแฟนน่ารักนะ...ไม่บอก...เก็บเงียบเชียว คนไทยหรือเปล่า” สุภีร์เอ่ยถามน้ำมนต์ต่อ พลางแกล้งน้ำมนต์แล้วส่งมือขาวนวลของเธอส่งมาให้สายชล...พร้อมรอยยิ้ม สายชลสัมผัสมือของสุภีร์ แล้วยิ้ม...อย่างเขินอาย “แหม...ไม่เยอะเลยนะจ๊ะสุภีร์ แกล้งกันตั้งแต่เด็กจนโต” น้ำมนต์ยิ้มพลางทำหน้าแสยะยิ้มใส่สุภีร์ “กินคนน่ารักเค้าบอกว่าชีวิตจะเป็นอมตะนะน้ำมนต์ อิอิ มา...เราเดินไปที่ห้องพักกันเถอะ แฟนเธอดูอยากจะกอดเธอจะแย่แล้ว ฮ่าๆๆ” สุภีร์พูดแซวจนหน้าของน้ำมนต์แดงกล่ำด้วยความอาย “สุภีร์...เธอนี่นะ แสบจริง ๆ ไป ๆ เดิน ๆไปที่ห้องกัน” น้ำมนต์เดินจูงมือสายชลและเดินตามสุภีร์ไปห่าง ๆ ถึงห้องแล้วค่ะคุณน้ำมนต์เชิญนิมนต์เข้าพักกับคุณแฟนจู๋จี๋กันตามสบายนะคะ ประเดี๋ยวอิฉันจะไปทำงานที่หน้าเคาน์เตอร์ต่อแล้วค่ะมีอะไรก็เรียกดิฉันได้นะคะคุณเพื่อน ขอให้มีความสุขมาก ๆนะจ๊ะ จุ๊บๆ ...แล้วอย่าลืมหาแฟนน่ารัก ๆแบบนี้เผื่อเราด้วยล่ะเราชอบ ...ไปล่ะ สุภีร์ เดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี น้ำมนต์ปิดประตูลงกลอนแล้วรีบตรงรี่เข้าไปกอดสายชลอย่างแน่น แล้วหอมทั้งแก้มซ้ายแก้มขวาจนสายชลเขินอายหน้าแดงตาแดงกล่ำ “ในที่สุดเราสองคนก็ได้มาพบกัน น้ำมนต์เชื่อในชาติก่อนภพเดิมของเราทั้งสองคนว่าเราเคยมีความผูกพันร่วมกันมาก่อนอย่างแน่นอน วันนี้น้ำมนต์ดีใจมากและลืมเรื่องราวร้ายๆเรื่องเศร้าๆต่างๆจนหมดสิ้น ชีวิตของน้ำมนต์ขอฝากไว้กับสายชลนะคะ เราจะไม่มีวันพรากจากกันอย่างแน่นอน น้ำมนต์จะรักสายชลเพียงคนเดียวตลอดไป...ตราบนิรันดร์” “สายชลก็จะรักน้ำมนต์คนเดียวตลอดไป...ตราบนิรันดร์เช่นเดียวกันค่ะ”