คืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เป็นค่ำคืนที่ทุกคนมีความสุขกัน ต่างไปเที่ยว จัดงานสังสรรค์กันสนุกสนานถ้วนหน้า เพื่อเข้าสู่ปีใหม่ ปีที่สดใส มีความสุข ละทิ้งความทุกในปีเก่าให้หมดไป แล้วเริ่มต้นใหม่ แต่ไม่ใช่สำหรับเธอ ปีใหม่เป็นปีที่เธอจะต้องเปลี่ยนสถานจากนางสาวไปเป็นเมียของใครก็ไม่รู้ ที่เธอไม่รู้แม้แต่ชื่อของเขา ที่เธอไม่ต้องการจัดการอะไรเลย นอกจากหิ้วกระเป๋าเดินทางไปหาเขาที่บ้านเท่านั้น! บุญคุณ...เป็นสิ่งที่ อั้ม หรือ อมาวตี หลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจำต้องทำตามสิ่งที่ผู้มีพระคุณสั่งการ แม้จะต้องเสียอิสระภาพทั้งชีวิตของเธอก็ตามที ปราบ...ชายหนุ่มที่มีชื่อเพียงพยางค์เดียว ที่เธอพบเจอในผับในคืนนี้ และมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดให้เขา ก่อนไปหาว่าที่สามี เพื่อเขาจะได้เปลี่ยนใจกับสาวมีรอยมลทินแบบเธอ แต่ไงล่ะ งานเข้าซะแล้วไหม เมื่อว่าที่สามี กับปราบ ชายที่เธอนอนกับเขา ดันมีหน้าตาคล้ายกันอย่างกะแกะ งานนี้ อมาวตีจะทำไงดี เมื่อเจ้าหนี้เริ่มนับถอยหลังไม่ให้เธอได้หนีอีกแล้ว ********* “อุ้ย คุณปราบ” อมาวตีสะดุ้ง เมื่อร่างของเธอถูกเขาดึงเข้ามาสวมกอดหลังจากถูกพาเข้ามาในห้องพักของเขา เดินผ่านห้องโถงเข้ามาจนถึงห้องนอนกว้าง พร้อมดันตัวเธอให้เซถลาลงบนเตียงกว้างตึงเปรี๊ยะนั่นทันที “อือ ยะ อย่านะ คุณปราบ นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” อมาวตีร้องห้ามเสียงหลง ดิ้นไปมาอยู่ใต้ร่างหนา ปราบไม่ฟังเสียงห้ามของเธอ ทิ้งร่างลงนอนทาบทับร่างบางไปทั้งตัว ปากซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องอย่างที่อยากทำตอนอยู่ในผับนั่นแล้ว “อืม คุณหอมมากเลยรู้ไหมอั้ม หอมหวานเหลือเกินคนสวย” คนประพรหมจูบสูบกลิ่นสาบสาวนไปทั่วใบหน้าเนียน พวงแก้มแดงระเรื่อ และซอกคอหอมกรุ่นด้วยครีบอาบน้ำและครีมถนอมผิวของเธอ ก่อนจะวกขึ้นมาประทับจูบบนปากเรียวอิ่มที่เจ้าของ กำลังเผยอขึ้นจะทักท้วง เลยถูกเขากักเสียงไว้ซะก่อน “อืม อืม” เธอครางออกมาเบาๆ แล้วต้องสะดุ้งยะเยือกเมื่ออกอิ่ม ถูกบีบเค้นไว้เต็มอุ้งมือร้อน “อะ” เธออ้าปากออกทันทีเมื่ออกอิ่มถูกบีบคลึง จนเปิดโอกาสให้เขาได้สอดลิ้นเข้ามากวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากอิ่มที่เจือไปด้วยรสเหล้าในปากหวานนั่น สองมือร้อน บีบเคล้นขยำอกอิ่มไว้เต็มมือด้วยความพอใจ จนเธอร้องลั่นเมื่อไม่เคยมาก่อน “อะ ยะ อย่า” หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอย่างไร้เรี่ยวแรงเพราะความมึนเมา แม้สติจะมีเหลือน้อย แต่เธอรู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับเธอ ปากหยักหนาเลื่อนเข้ามากดจูบปากเรียว ที่เจ้าของพยายามเม้มปากไว้แน่น ไม่ยอมให้ลิ้นร้อนของเขาผ่านเข้ามาเป็นครั้งที่สอง แต่สุดท้ายทนแรงของเขาไม่ได้ รอยสัมผัสจากปลายลิ้นร้อนทำให้คนไม่เคยถูกจูบถึงกับมืนงง ยิ่งปลายลิ้นร้อนที่กำลังซุกซนกวาดต้อนเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กของเธอ จนหลบหลีกไม่พ้น ต้องยอมอยู่นิ่งๆ ให้เขาได้เกี่ยวพัน ความเมามันในอุ้งปาก ทำให้เธอเผลอยกลิ้นตอบสนองจูบของเขา จนลิ้นเกี่ยวกันพัลวันไปหมดในอุ้งปากเล็ก ปลุกความกระสันของชายหนุ่มได้มากโข ตอนนี้เขารั้งชายกระโปรงสั้นเลิกขึ้นมากองที่เอว ทำให้ตรงเป้าตุงใต้กางเกงยีนส์ของปราบบดเบียดอยู่กับโหนกนูนที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงในแนบเนื้อของหญิงสาวพอดิบพอดี อมาวตีไม่เข้าใจว่า ทำไมร่างกายเธอถึงตื่นเต้นกับสัมผัสของเขา แทนทีจะห้าม แต่กลับไม่มีแรงซะงั้น พอคิดถึงสิ่งที่เธอขอร้องให้เขามาเป็นแฟน คิดถึงการแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก ไม่ได้รัก ทำให้เธอคิดถึงผู้ชายบนร่างของเธอที่เธอรู้สึกดีกับเขา หัวใจดวงน้อยอ่อนยวบลงอย่างบอกไม่ถูก ว่า เธอพอใจกับผู้ชายคนนี้ที่กำลังแนบชิด จนคิดว่า ถ้าเธอมอบสิ่งที่หวงแหนให้เขาก็น่าจะดีกว่ามอบให้ผู้ชายบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ที่จะมาเป็นสามีของเธอ นั่นเลยทำให้อมาวตีเลิกต่อต้านกับสัมผัสของเขา “อั้มจ๋า คุณน่ารักมากเลยรู้ไหม ผมชอบคุณนะครับ” เสียงทุ้มแหบพร่าแปลกๆ ในความรู้สึกของคนฟัง เหมือนเขากำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำให้เธอใจเต้นตุบๆ “ผมจะทำให้คุณมีความสุข เราจะมีความสุขด้วยกัน จะไม่ห่างกันตลอดไป ผมสัญญา” ปราบบอกหลังจากเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยแดงกล่ำด้วยฤทธิ์เหล้าและความเขินอายผสมผสานกันอยู่ ยกยิ้มใส่ตาหวานฉ่ำนั่น โดยที่เธอไม่รู้ความหมาย ร่างงามของอมาวตีอ่อนปวกเปียกหมดแรงดิ้นรนโดยพลัน ปล่อยให้ปราบบีบเคล้นคลึงเฟ้นฟอนอย่างย่ามใจ เขาถอดเสื้อของเธอออกไปให้พ้นทางศรีษะของเธอ