สาวสวยสายหวาน (รึเปล่า) อย่างอินทุอร ไม่เหมาะกับขาใหญ่สายโหด (จริงรึ) อย่างเตชินท์หรอก คบเป็นแฟนไว้แชร์ค่าน้ำมันรถกับค่าข้าวน่ะพอได้ แต่จะให้แชร์ชีวิตร่วมกันตลอดไป ไม่มีทาง ............... “มาตกลงเรื่องเป็นแฟนกันดีกว่า” “ได้ค่ะ สามเดือน เริ่มนับจากวันนี้เลยหรือเปล่าคะ” อินทุอรกระตื้อรือร้น เปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดปฏิทินเพื่อจะได้ลงบันทึกเอาไว้กันลืม เตชินท์ไหวศีรษะเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า พึมพำในลำคอ “อืม งั้นตอนเย็นก็กลับบ้านพร้อมพี่” “แต่ส้มโอขับรถมานี่คะ” “เออว่ะ... งั้นเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ดีกว่า พี่จะไปรับเราที่บ้าน เที่ยงก็กินข้าวด้วยกัน เย็นก็กลับพร้อมกัน โอเคตามนี้” “นั่นคือวิถีชีวิตของคนเป็นแฟนกันหรือคะ” อินทุอรอยากกลอกตาใส่เขาซะจริงๆ ผู้ชายอะไร บริหารงานบริษัทได้อย่างแพรวพราวแต่บริหารการเป็นแฟน(กับผู้หญิง)ได้น่าเบื่อหน่ายมาก “แล้วไม่ใช่หรือไง อย่าบอกนะว่าต้องอึบกันด้วย” ครั้งนี้เลิกคิ้วถาม มองออกว่าประชด อินทุอรจึงโคลงศีรษะใส่ก่อนถอนใจเฮือก “เอาที่พี่เต้สบายใจเลยค่ะ” เธออ่ะ ไม่ใช่คนเรื่องมาก... อินทุอรบอกตัวเองก่อนจะกะพริบตาปริบๆ รีบหันกลับไปมองคนที่กำลังนั่งยกยิ้มมุมปาก ตาเป็นประกาย “ดะ เดี๋ยว ตะกี้พี่เต้พูดว่าอะไรนะคะ”