หนูอ้อนเป็นเพียงหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมาก่อนเลยว่า เนื้อตัวของเธอจะถูกส่งไปขัดดอกให้กับตาแก่อายุเกือบร้อยปี ทว่าในค่ำคืนแรกที่ทำหน้าที่ ผู้ชายแก่คนนี้กลับทั้งถึกทนและบ้าคลั่ง เรี่ยวแรงพละกำลังก็มหาศาล แถมยังทำให้เธอต้องนอนซมข้ามวันข้ามคืนอีกด้วย +++++++++++++++++++++++++++++ “อะไรนะ” อติมามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ สิ่งที่เขาพูดก็คือ... เธอแทบไม่กล้าพูดออกมาด้วยซ้ำ แต่เขากลับเอ่ยออกมาด้วยท่าทีไม่ทุกร้อนใดๆ “ว่าไง อยากมีเซ็กส์แบบสามคนผัวเมีย หรือว่าจะนอนกับฉันแค่คนเดียว” ครั้นเห็นหญิงสาวกัดปากสั่นๆ ไว้แน่น แถมยังมองด้วยดวงตาโกรธเกรี้ยว จอมปราชญ์ก็แนบริมฝีปากลงคลุกเคล้ากับปากอิ่มหวานที่ถูกกัดจนช้ำชอกของอีกฝ่ายแรงๆ “ตอบมา! หรือจะให้ฉันเรียกนายทัพเข้ามาร่วมวงด้วย ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น...” ดวงตาคู่คมหรี่ลงมองหญิงสาวให้แน่ใจ กระทั่งสัมผัสได้ถึงความเงียบงันถึงได้พยักหน้าเบาๆ “เธอคงอยากลองรสชาติใหม่ๆ แบบสามคนสินะ” เอ่ยจบก็ปล่อยมือบางนุ่มของอีกฝ่ายแล้วเดินลงจากเตียง เยื้องย่างไปยังประตูห้องด้วยท่าทางหนักแน่น ราวกับว่าไม่มีอะไรสามารถทัดทานสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังกระทำได้อีกแล้ว ทำเอาคนที่เห็นเขาจับลูกบิดประตูถึงกับกลั้นใจเอ่ยออกมาด้วยเสียงปนสะอื้น “อ้อนต้องการแค่คุณปราชญ์คนเดียว...แค่คุณคนเดียว!” ……………………………….. ฝากคุณปราชญ์แห่งไร่พงษ์ไพรัลย์ด้วยนะคะ ขอบพระคุณทุกแรงสนับสนุน (โน้มจันทร์/วลีรำพัน)