"“ในการดำเนินการแปล พงศาวดารจีนเรื่อง เลียดก๊ก ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 2 นั้นนักประวัติศาสตร์ละนักวรรณคดีของไทยถือกันว่า การดำเนินงานในการแปลในครั้งนั้นถือว่าเป็น “งานระดับชาติ”ทั้งนี้เพราะนอกเหนือจากผู้ทรงดำริหรือองค์อุปถัมภ์จะเป็นพระเจ้าแผ่นดินแล้ว คณะผู้แปลอันประกอบไปด้วยนักปราชญ์ผู้ทรงความรู้ทั้งฝ่ายจีนและฝ่ายไทย นับรวมกันได้ถึง 12 คน ซึ่งถือว่ามากและยิ่งใหญ่พอสมควร ทำให้ภาพของการดำเนินงานการแปลหนังสือในครั้งนั้นยิ่งใหญ่จนเป็นที่จดจำกัน” “และแม้ที่ผ่านมาจะปรากฏว่ามีนักปราชญ์หรือผู้รู้หลายท่านได้แปลพงศาวดารจีนเรื่อง “เลียดก๊ก” ออกมาใหม่ตามสำนวนต่างๆออกจำหน่ายบ้าง กระนั้น ยิปซี สำนักพิมพ์ก็ยังคงยืนยันที่จะจัดพิมพ์ เลียดก๊ก ตามสำนวนที่ได้มีการแปลกันขึ้นสมัยราชกาลที่ 2 เล่มนี้ ทั้งนี้เพราะเห็นว่า นอกจากความสำคัญในเรื่องเนื้อหน้าของหนังสือแล้ว ในฐานะที่หนังสือผลงานแปลเล่มนี้ เป็นผลงานที่ยืนยงผ่านกาลเวลา อีกทั้งมีลักษณะเฉพาะนั่นคือ มีการตั้งกองคณะแปลและมีการเรียบเรียงขัดเกลา ให้เข้ากับขนบของคนไทย ที่สำคัญด้วยระยะเวลาที่งานเล่มนี้สามารถยืนยงมาจนผ่านกาลเวลาและแปรสภาพจากความเป็นวรรณกรรมของจีนมาเป็นวรรณคดีของไทยไปแล้วหนังสือแปลสำนวนนี้จึงถือว่ามีคุณค่าควรแก่การเก็บรักษาและอนุรักษ์เอาไว้ที่สุด” "