หนูเทียนแอบรักแอบชอบ พ่อเลี้ยงเมธมาตั้งแต่อายุสิบห้าสิบหก เธอเป็นเด็กกำพร้าถูกพ่อแม่แท้ๆ ทิ้งขว้าง มีแค่ยายอบผู้ใจบุญอุ้มชูจนเติมใหญ่ เธออยู่อย่างเจียมตัว ใช้ชีวิตไปวันๆ เพียงขอแค่ได้เห็นพ่อเลี้ยงเมธบางครั้งบางคราวเท่านั้น แต่พอเห็นเขาทุกข์ร้อนเป็นไข้ใจเธอกลับทานทนไม่ไหวต้องไปดูแลจนถึงบ้าน แล้วใครจะคาดคิดเล่า เมื่อไปถึงไม่ใช่เธอที่ดูเขา...แต่เขาต่างหากที่ดูเธอ (ทั้งตัว) เมื่อความรักมันระเบิดออกมา ก็ยากนักหนาที่จะดับไฟพิศวาสให้มอดลง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “พ่อเลี้ยงเมธ...” “เป็นไง คราวนี้ยังกล้าดูถูกฉันอีกไหม” “ทะ...เทียนไม่ได้ดูถูกซะหน่อย แค่คิดว่าพ่อเลี้ยงอาจจะเป็นอะไรขึ้นมาในระหว่างที่เรา...” “อย่าพูดเลยเทียน” เมธัสรีบปิดปากเธอด้วยอุ้งมือร้อนๆ ของตน “ยิ่งพูด ฉันยิ่งอยากทำให้เทียนไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก” วันวิสายังคิดไม่ออกเลยว่า เธอทำอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ เธอก็แค่กลัวว่าเขาจะมีเซ็กส์มากไปจนเสียพลังแล้วก็หมดสติอยู่บนตัวเธอเท่านั้น เธอไม่ได้บอกว่าเขาไม่แข็งแรงสักหน่อย เอ๋...หรือว่าสิ่งที่เธอพูดออกไป มันทำให้พ่อเลี้ยงตีความเป็นอย่างนั้นกันนะ ................................. ฝากพ่อเลี้ยงเมธแห่งปางไม้อติวัณณ์กับหนูเทียนด้วยนะคะ ขอบพระคุณทุกแรงสนับสนุน (โน้มจันทร์/วลีรำพัน)