คนจรจัดยังไม่อาภัพเท่านาง ขึ้นเหนือล่องใต้ หันซ้ายถูกตามฆ่า หันขวามีหลุมพราง ลึกปานแหงนมองยอดเสาธง น่าอภิรมย์ เจ้าเป็นใคร คำถามนี้นางฟังมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง ข้า..ก็มีหลายชื่อ แต่นางพูดออกไปไม่ได้ สะเก็ดไฟเพียงเศษเสี้ยว จากกองเพลิงแห่งศึกสายเลือดของเหล่าราชนิกุล ได้เผาทำลายสกุลซุนจนวอดวาย ผู้เป็นอาตายจาก ตัวนางยังต้องฝังกลบตนเองกลายเป็นคนไร้ชื่อแซ่เดินทางพันลี้ ขุนนางในราชสำนักจะชิงดีชิงเด่นกันก็ทำไป บิดานางเป็นเจ้ากรมโยธา พูดอยู่กับหินคุยอยู่กับดิน แหงนหน้ามองกำแพง ก้มหน้ามองทางเดินพื้นถนน ยังจะขัดหูขวางตาใครอีก ศัตรูหลบซ่อนในเงามืดที่ใครต่อใครพูดกับว่าต้องระวังให้จงหนัก ยังไม่น่าหวาดหวั่นเท่าคุณชายลึกลับอย่างจางมู่หาน ผู้คนกล่าวขานว่าเขาแตกแถวไร้ประโยชน์ ทว่าบุรุษที่อยู่เบื้องหน้านางไม่ใช่เป็นเช่นนั้น แต่หมาจนตรอกอย่างนางจะทำสิ่งใดได้นอกจากจ้องตาเสือ ต่อให้ต้องกระตุกหนวดพยัคฆ์ถลกหนังเสือขอเพียงได้สิ่งที่ต้องการ นางก็จะทำ