“เป็นรอยฟัน คุณคงถูกสามีกัด” รุ้งลีลา ยิ้ม… ท่าทางเขาจะหมดความต้องการทางเพศ อยากรู้นักถ้าเขาถูกเราลวนลาม เขาจะทนได้สักกี่น้ำ ต่อให้หมดความต้องการทางเพศก็เถอะ เห็นมานักต่อนักแล้ว ทำเป็นไม่สนใจข่มอารมณ์ตัวเองแบบนี้ พอโดนคลอเคลียเข้าหน่อย ขี้คร้านจะแข็งตึงเหมือนเหล็ก พร้อมที่จะออกรบได้ทุกคน หรือเพราะเห็นของผู้หญิงมากไป เลยไม่รู้สึกอะไรกับความสวยงามของผู้หญิง เธอคิดในใจ…เธอหยิบเสื้อชั้นในที่วางอยู่ใกล้ ๆ มาใส่ และสวมเสื้อทับ “คุณหมอธันวา คงเบื่อลีลา ลีลามาบ่อยเกินไปใช่ไหมคะ” เธอยิ้มถาม พยายามมองสายตาของเขา “ไม่เบื่อครับ คุณมาหา ผมก็รักษาตามจรรยาบรรณของหมอ เรียบร้อยแล้วครับ มียาเหมือนเดิม มียาทาแก้ช้ำเพิ่มด้วย ถ้าคุณลีลาเป็นแบบนี้อีก ให้คุณลีลากินยาที่ผมให้ไปให้หมดก่อน แล้วค่อยมาหาหมอนะครับ” “ขอบคุณค่ะ...คุณหมอ” รุ้งลีลาปรายสายตายิ้มหวาน… เขาไม่ได้เบื่อที่จะตรวจดอกไม้บวมช้ำให้เธอ เขาเป็นหมอเขาจะเบื่อหน้าที่ของเขาได้อย่างไร…เขายิ้มบาง ๆ ตอบเธอ ไม่มีความสนใจเธอในสายตาของเขา “ยินดีครับ” รุ้งลีลายิ้ม เธอรับใบสั่งยามา และมองหน้าเขา “แล้วพบกันใหม่นะคะคุณรุ้งลีลา” วดีหทัย ยิ้มบอกเมื่อส่งถุงยาให้รุ้งลีลา “แน่นอนคะคุณพยาบาล” รุ้งลีลายิ้มตอบ