“พูดเหมือนจะมีลูกหลายคน” “เราก็มีเยอะๆ สิ” “เลี้ยงไหวหรือคุณกูล” “กินไม่เยอะหรอก ถ้าไม่ไหวท่านลุงคงช่วยได้” เขามีทางออกเตรียมไว้แล้ว และตอนนี้กำลังเร้าอารมณ์ว่าที่แม่ของลูกอย่างหนักหน่วงจนปากเล็กมีเสียงสะอื้นแผ่วเบา “คุณกูล..” หล่อนเรียก สามีที่รักเงยหน้าขึ้นมาสบตา ฉัตรเกล้า รังสรรค์ มองเขาด้วยความรักทั้งหมดที่หล่อนมี นัยน์ตาสั่นระริกปิดลง มือน้อยรั้งใบหน้าเขาเข้ามาจุมพิตอย่างทะนุถนอม ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกชัดเจนขึ้น หนุ่มสาวลืมตา ริมฝีปากผละห่างจากกันเพียงนิด ฉัตรเกล้ามีความคิดว่า “ถ้ามีลูก หญิงตั้งชื่อเล่นเอาไว้ คุณกูลค่อยตั้งชื่อจริง” พ่อแม่ในอนาคตของเด็กเล็กๆ ตกลงกัน ดวงตาของสฤษดิ์ธาเป็นประกายสวยงามราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า เขายิ้มให้ฉัตรเกล้าและเห็นด้วยกับภรรยา “ครับผม”