“ไม่ใช่ทุกบ้านจะน่ากลับไปใช่ไหม” เพราะบ้านไม่ใช่ที่ปลอดภัยสำหรับทุกคน ปลายฝน นักสังคมสงเคราะห์ผู้ทุ่มเทให้แก่การช่วยเหลือเด็กและผู้หญิงที่ถูกทำร้าย จึงได้รู้จักกับมาวิน เด็กหนุ่มที่พาแม่หนีร้อนมาพึ่งเย็นที่มูลนิธิที่เธอทำงานอยู่ เด็กหนุ่มหวังให้ตนและแม่หลุดพ้นจากพ่อที่ทำร้ายคนในครอบครัว ทว่าเมื่อผู้เป็นแม่จากไปกะทันหัน โลกของเขาก็พลันพลิกคว่ำ คงเหลือเพียงปลายฝนที่เป็นหลักยึดให้เขาลุกขึ้นก้าวต่อไป สำหรับเขา...ปลายฝนเป็นมากกว่าเจ้าหน้าที่ที่ช่วยเหลือเหยื่อความรุนแรง เธอเป็นเหมือนสายฝนฉ่ำเย็นที่รินรดต้นไม้แห้งแล้ง ทว่าสายใยที่เด็กหนุ่มมีต่อเธอมากขึ้นทุกวันกลับทำให้หญิงสาวหวาดหวั่น ปลายฝนรู้ดี ความผูกพันอาจเป็นสายน้ำอ่อนโยนที่ช่วยชโลมจิตใจ หรืออาจเป็นสายน้ำเชี่ยวกรากที่ทำลายชีวิตได้ภายในเสี้ยวนาที เธอไม่อาจปล่อยให้ความสัมพันธ์นี้ดำเนินต่อไป เพราะเกรงว่าสุดท้ายคนที่เสียใจที่สุด...อาจจะเป็นตัวมาวินเอง