ณ ประเทศฮาซาโล เคมีได้เข้ามาตรวจตราคาสิโนตามปกติ โดยมีไฟฟ้าติดตามเขามาด้วย ถึงแม้ว่าภายในคาสิโนจะไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แต่ว่าภายนอกคาสิโน ณ ริมฝั่งทะเล เกิดพายุฝนฟ้าคะนองลูกใหญ่จนทำให้เคมีไม่สามารถกลับอิตาลีได้ภายในช่วงเวลานี้ “นายขึ้นไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะ ทางนี้เดี๋ยวเรารับช่วงต่อเอง” ไฟฟ้าบอกให้เคมีไปพักผ่อนเพราะดูเหมือนว่าพายุคงจะไม่สงบลงง่ายๆ “อืม เราฝากนายด้วยนะ โอ้ยยยย เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” เคมีบิดขี้เกียจก่อนที่จะเดินขึ้นไปห้องนอนที่ชั้นสอง ส่วนไฟฟ้าก็นั่งรอออกคำสั่งกับลูกน้องที่ชั้นล่าง เมื่อเข้าไปถึงห้อง เคมีก็ทำการผลัดผ้าอาบน้ำตามปกติ สวมผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ พร้อมผ้าเช็ดผมผืนน้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็ต้องรีบไหวตัวทันที เมื่อมีตีนแมวพยายามจะขโมยข้อมูลอะไรสักอย่างจากคอมของเขา ตีนแมวคนนั้นใส่ชุดสีดำคลุมทั้งตัวกำลังพยายามเข้ารหัสเครื่องอยู่ “กล้ามากนะ ที่เข้ามาถึงนี่” ไม่รอช้าเคมีก็เปิดฉากการต่อสู้ทันที ตีนแมวคนนั้นเก่งมาก รับการโจมตีจากเคมีได้จนเกือบหมด ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้อาวุธ การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดจนกระทั้งตีนแมวคนนั้นลื่นล้มเผลอไปปิดสวิตซ์ไฟภายในห้อง ทำให้เคมีเสียหลักล้มลงไปด้วย ร่างกายเปลือยเปล่าที่มีแต่ผ้าขนหนูผืนเดียว ได้ล้มลงทาบทับตีนแมวอย่างช่วยไม่ได้ มือทั้งสองข้างของเคมีแตะลงดันพื้นเอาไว้เพื่อลดแรงกระแทก แต่ว่าสิ่งที่มือของเคมีไปแตะนั้นกลับไม่ใช่พื้นแข็งๆแต่เป็นพื้นนูนๆนิ่มๆจับและกำได้อย่างพอดีมือ “อ๊ะะ!!” เสียงอุทานเล็กๆได้เร็ดรอดออกจากปากของคนใต้ร่าง จนทำให้เจ้าพ่อเคมีขนลุกซู่ไปหมด และนึกเรื่องสนุกออกทันที “เธอเป็นใคร กล้ามากเลยนะที่เข้ามาหาฉันถึงที่นี่” บุคคลร่างเล็กที่ถูกทาบทับอยู่ไม่พูดอะไร แต่ยังพยายามดิ้นเพื่อเอาตัวรอด “ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ” ภายในห้องที่มืดสนิทที่มีแต่แสงฟ้าแลบเท่านั้นที่เป็นแสงสว่าง เคมีได้รวบตึงแขนของยัยตีนแมวด้วยมือข้างเดียวเอาไว้เหนือหัว ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ซุกซนตามร่างกายของยัยตีนแมวไปทั่ว “อะอ๊ะ ยะย่านะ” เสียงเล็กๆพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่อมือข้างหนึ่งของร่างหนาได้ล้วงลงไปภายใต้กางเกงที่เธอสวมใส่ แล้วใช้นิ้วกรีดกรายลงกลางใจสาว พร้อมกับจมูกโด่งพิสูจน์ดอมดมซอกคอด้วยความหื่นกระหาย “หอมจัง ฉันชักอยากจะเห็นหน้าของเธอแล้วสิ” ดวงตาสีครามน้ำทะเลได้จ้องมองไปที่ใบหน้าที่ถูกปกปิดเอาไว้แล้วใช้มืออีกข้างนึงดึงผ้าปิดหน้าออก ด้วยความที่เคมีประมาทเกินไปจึงทำให้ยัยตีนแมวประสบกับโอกาสอันแสนประจวบเหมาะหนีรอดไปได้ ขณะที่ไฟฟ้าเข้ามาช่วยเหลือพอดี “นาย เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมห้องถึงเละแบบนี้” เคมีทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ทั้งๆที่สายตาไม่ได้มองมาที่ไฟฟ้าเลยด้วยซ้ำ “มีคนลักลอบเข้ามา” “ว่าไงนะครับ” “ก็อย่างที่ว่าแหละ สั่งคนของเราออกไป จับตัวมันมาให้ได้“ “ครับ จะจัดการใหเดี๋ยวนี้ครับ” เคมีหันไปมองหน้าต่างที่ยัยตีนแมวคนนั่นใช้หนี แล้วพูดออกมาเสียงเบาๆว่า “อีกนิดเดียวแท้ๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะฉันมั่นใจว่าเราจะได้หวนกลับมาพบกันอีก หึ!! ยัยตีนแมวตัวแสบ“