"“หมายความว่ามีคนไข้เด็กด้วยเหรอ” อวัสดาหยุดมือพลันนึกถึงคนไข้ตัวแสบ ว่าที่คุณแม่ขมวดคิ้ว “อื้อ ดื้อ เมเนจยาก” ปวัฒน์ขำเบาๆ “แล้วจะสอนลูกตัวเองได้เหรอ” “สอนไม่ได้ก็ให้พ่อสอน พ่อเป็นครูนี่” แม่เจ้าก้อนพูดอะไรเหนือความคาดหมายของอาจารย์ปวัฒน์อีกแล้ว เขานิ่งไป พอคิดอะไรได้ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “สอนได้ แต่ขอค่าแรงด้วย” “...!” “หกนี่รวมวิจัยแล้วนะ ถ้าเงินเดือนเฉยๆ นี่รับสามหมื่น” “แค่นี้!? แล้วถ้าเป็นหมอล่ะ” “ถ้าเป็นหมอก็ได้มากกว่านี้นิดหน่อย” “เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี” “บอกว่าเป็นครูแล้วกัน” “แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร” “พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย” "