‘พรพระพาย’ คือสาวสวยวัยยังไม่แตะเลขสาม แต่ทว่าอาภัพเพราะต้องเป็นหม้ายถึงสองครั้ง แต่งงานครั้งแรกสามีเสียชีวิตตั้งแต่คืนส่งตัวเข้าหอ แต่งงานครั้งที่สอง (ว่าที่) สามีกลับไม่โผล่หน้ามางานแต่งงาน ‘กานต์’ คือชายหนุ่มหน้าโหดลุคเหมือนโจรป่า แต่ทว่าเขามาเพื่อทำลายกำแพงอันสูงลิ่วหวังพาคนที่รักให้หลุดพ้นคำว่า ‘หม้าย’ หากการแต่งงานครั้งที่สามเกิดขึ้น!! มันจะ…ล่ม! หรือจะ…รุ่ง! จะเป็นงานแต่งงานในฝันที่แสนจะโรแมนติก หรือจะวิวาห์เหาะเพื่อแก้เคล็ดล้างอาถรรพ์กันนะ -------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------------- “พี่กานต์รู้ใช่ไหม ว่าพายผ่านการแต่งงานมาแล้วสองครั้ง” “พี่รู้…แต่พี่ไม่ถือและไม่เคยเก็บเรื่องอดีตพายมาใส่ใจ” คำพูดของกานต์ยิ่งทำให้พรพระพายรักเขามากขึ้นไปอีก ภายใต้เรื่องร้ายๆ เธอก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่ได้มาเจอเขา และเธอก็จะไม่มีวันปล่อยกานต์ไปเด็ดขาด “สามีคนแรกของพายเสียชีวิตในคืนส่งตัว คนที่สองก็อย่างที่พี่กานต์รู้ เขามาหลอกแล้วทิ้งพายในวันแต่งงานตามคำสั่งของเนตร” “ครับ” “เรื่องพี่เชนพายไม่คิดอะไรแล้ว แต่เรื่องพี่ภาคินที่เขาเสียชีวิตในคืนส่งตัว พาย…” ยังไม่ทันที่พรพระพายจะได้เอ่ยจบประโยค กานต์ก็เอ่ยแทรกขึ้น “แต่พี่เคยบอกว่าอดีตสามีพายเขาเสียชีวิตด้วยเหตุเรื่องสุขภาพ ที่เป็นแบบนั้นไม่ใช่เพราะพาย” “พายรู้ แต่ก่อนหน้านี้พายก็อดคิดโทษตัวเองไม่ได้ว่าเป็นคนทำให้พี่คินอายุสั้น” “งั้นพี่มีทางออกให้” “ยังไงคะ” ใจของพรพระพายเวลานี้เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย “เพราะถ้าพายแต่งงานแล้วไม่ประสบความสำเร็จก็ควรหาทางแก้ก่อนจะแต่งงานครั้งใหม่ซะ” “แก้ยังไง” “อืมม์…เช่นแก้ไขด้วยการวิวาห์เหาะ” คำพูดของกานต์ทำเอาคนฟังตาโต ก่อนจะรัวกำปั้นใส่แผงอก ชายหนุ่มไม่ยั้ง จนเขาต้องรวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ ก่อนที่จะช้ำในตายเสียก่อน “พูดเหมือนยัยแวนดี้ไม่มีผิด สมแล้วที่เป็นญาติกัน” คนบนตักเอ่ยอย่างขัดเขิน เวลานี้ทั้งใบหน้าและตัวของเธอนั้นแดงก่ำจนน่ามอง กานต์ฉีกยิ้มกว้าง อยากตกรางวัลแวนดี้นักที่เสนอทางออกแบบนี้ให้พรพระพาย แต่มาคิดอีกทีก็น่าถีบถ้าเกิดพรพระพายไม่มาเจอแล้วรักกับเขา เธอก็ต้องคิดและใช้วิธีแบบนี้กับใครสักคนที่เธอรักอย่างนั้นเหรอ...หืมมม “ก็มันจริง ไม่ลองไม่รู้ใช่ไหม” กานต์ก็พูดสุ่มๆ ไปงั้นเอง แต่ไม่คิดว่าจะตรงกับคำพูดของแวนดี้ แบบนี้เขาก็ขอตามน้ำไปแล้วกัน เพราะอายเกินจะพูดออกไปจริงๆ พรพระพายจึงทำเพียงก้มหน้างุด เธอขบเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยของตัวเอง แววตาสั่นไหวบ่งบอกว่ากำลังคิดและลังเลอะไรบางอย่าง “ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พี่เองก็เห็นแก่ความรักอันหนักแน่นของเรา จะยอมเสียสละตัวเองให้พายได้เชยชม” คำพูดของกานต์ทำเอาคนที่กำลังเขินถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง เธอส่งค้อนให้เขาวงใหญ่แล้วจึงเอ่ยขึ้น “บ้า! ถ้าพี่กานต์ลำบากใจจะทำ…” “ชู่วว์…ใครบอกว่าพี่ลำบากใจกัน” กานต์รีบยกมือขึ้นปิดปากอิ่มของพรพระพายไว้ นั่นเพราะเวลานี้เขาไม่ต้องการให้เธอเปลี่ยนใจหรือเปลี่ยนวิธีแก้เคล็ดนั่น แม้วิธีฟังดูไม่เข้าท่า แต่คราวนี้เขากลับไม่แย้งและเลือกที่จะเออออ “กะ…ก็” พรพระพายอึกๆ อักๆ พอเอาเข้าจริงๆ เธอก็ชักจะทำตัวไม่ถูกเสียแล้วสิ “แต่พี่มีอะไรจะขอพาย แค่ข้อเดียว” “อะไรคะ” “รักนิรันดร์อย่าฟันแล้วทิ้งพี่ ตกลงไหม” คำพูดยียวนของกานต์ทำให้พรพระพายรัวกำปั้นใส่เขาอีกชุดใหญ่ ไม่คิดว่าโจรป่าหน้าโหดที่เป็นถึงอดีตซีอีโอบริษัทใหญ่จะพูดอะไรห่ามๆ แบบนี้กับเขาเป็นด้วย “สัญญากับพี่มาก่อน ไม่งั้นพี่ก็จะไม่ยอมทำอะไรพาย” “บ้า! ไม่ทำก็ไม่ทำสิ งั้นพายกลับแล้ว” พรพระพายทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกกานต์รั้งตัวเอาไว้เสียก่อน “ขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงยากนะครับที่รัก อีกอย่างพี่ว่าถ้าเราปล่อยเวลาให้มันเนิ่นนานออกไปก็มีแต่จะเสียฤกษ์เปล่าๆ ตอนนี้เวลานี้เหมาะที่จะเริ่มพิธีที่ว่านั่น พายว่ายังไง เห็นด้วยกับพี่ไหม” กานต์เอ่ยรวบรัดแต่ใจนั้นกลับมีความสุข การเป็นคนหัวอ่อนตามใจผู้หญิงมันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ โดยเฉพาะตามใจพรพระพายเรื่องนี้ สีหน้าชายหนุ่มดูกรุ้มกริ่มจนน่าตี พรพระพายหมั่นไส้จึงฟ้อนเล็บตรงสีข้างไปเต็มแรง เขาจะรู้ไหมว่าอันที่จริงวิวาห์เหาะแก้เคล็ดมันก็แค่ข้ออ้างที่ไม่ทำให้เธอรู้สึกผิดว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายอ่อยผู้ชายก่อน แต่จะว่าไปความสัมพันธ์ของคนที่รักกันจะเรียกว่าอ่อยก็คงไม่ถูก คงต้องเรียกว่าการรวมร่างสินะ แค่คิดใบหน้าของพรพระพายก็แดงก่ำ และยิ่งแดงจนแทบละลายเมื่อสบตากับกานต์เข้า ตอนนี้ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเธอ จากนั้นก็ไล้ปลายนิ้วลงไปหน้าผากมนที่เขาเคยจุมพิตมาแล้ว ลากผ่านลงมาตามสันจมูก ขยับไปสัมผัสแก้มและมาหยุดที่ริมฝีปากที่เขาเคยจูบมานับครั้งไม่ถ้วน ทุกสัมผัสที่ปลายนิ้วของกานต์ลากผ่าน มันทำให้พรพระพายตื่นตัว รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ และความที่เธออ่อนประสบการณ์เรื่องแบบนี้จึงไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ หลังจากนี้คงปล่อยให้หัวใจนำทาง “ตรงนี้ไม่น่าจะเหมาะที่เราจะใช้ทำพิธี งั้น…พี่ให้พายเลือกว่าเราจะแก้เคล็ดกันที่กระท่อมไม้ไผ่หรือบนเตียงในห้องนอนพาย” “เอ่อ…” ------------------------------------------------- คำตอบของพรพระพายจะเป็นยังไงน้อ เธอจะยอมใจอ่อนสะเดาะเคราะห์แก้เคล็ดล้างอาถรรพ์ความเป็นหม้ายด้วยวิธีนี้ไหม แล้วถ้ายอมจะวาบหวามแค่ไหน? แล้วถ้าไม่ยอมกานต์จะรุกยังไงต่อ? โปรดอ่านในเนื้อหาฉบับเต็มได้นะคะ ฝากนิยายเรื่องนี้กับนักอ่านที่น่ารักทุกๆ คนด้วย ขอบคุณมากๆ ค่ะ วรนิษฐา