“ถอยไปนะไอ้คนเฮงซวย!” ไวโอลินปรี๊ดใส่ “หยุดโลกสวยได้แล้ว เธอคิดว่ามันเป็นเทพบุตรนักหรือไง!” ร่างสูงพูดเสียงเย้ยหยัน “ใช่! ฮอร์นเขาเป็นสุภาพบุรษ เขาดีกับฉัน ไม่เหมือนอย่างนาย” ไวโอลินตะเบ็งเสียงใส่ มือหนาของเขากระชากไปที่เรียวแขนของเธอแล้วออกแรงบีบจนเกิดเป็นรอยแดง ในขณะที่แขนของเขาเองก็เกร็งจนมีเส้นเลือดปูดขึ้นมาเช่นกัน “แล้วไหนล่ะคนดีของเธอ มันหายหัวไปไหนซะแล้วล่ะ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่เธอคิดหรอก อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย” แววตาคมจ้องมองเธออย่างเกรี้ยวกราด แต่ไวโอลินกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิด “เอามือออกไปให้พ้น! ฉันขยะแขยงคนอย่างนาย” ไวโอลินสะบัดแขนทิ้งแล้วเบี่ยงตัวเองให้หลุดออกมาจากตรงนั้น พันเจียหันขวับแล้วหมุนตัวดึงเธอให้กลับเข้ามาหาเขา