เกมพิเรนทร์ๆ ของเด็กสาว พลักผันชีวิตของเธอไปตลอดกาล... จากเด็กสาวที่ไม่รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง กลายเป็นภรรยาผู้กำกับภาพยนตร์ฮอลลีวูด แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ทำให้เธอผิดหวังจากความรัก กลายเป็นม่ายตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 20 ปี กุสตาโบ เนียโต โรอา (Gustavo Nieto Roa) ถูกศรรักปักอกทันทีที่เห็นท่าเต้นอะโกโกของ นวินดา เขาไม่อยากเชื่อว่า “ไฟเสน่หา” จะแผดเผา แค่ได้เห็นเธอเต้นเพื่อล่าทิป ความต้องการอยากครอบครองเกิดขึ้นอย่างรุนแรง จนเขาตั้งปณิธานว่าต้องได้ตัวเธอในคืนนั้น... และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เกิดขึ้นรวดเร็วจนคนทั้งคู่ตั้งรับไม่ทัน... คนหนึ่งคิดว่าทุกอย่างคือความรัก แต่อีกฝ่ายกลับไม่แน่ใจ การแตกหักจึงตามมา เมื่อเห็นค่าของความรักในวันที่สายไปแล้ว กลวิธีทวงรักสไตล์ผู้กำกับภาพยนตร์จึงเริ่มขึ้น... แต่ความรักครั้งใหม่ไม่สำเร็จโดยง่าย เขาค้นพบว่า “รัก” อย่างเดียวไม่อาจข้ามผ่านอุปสรรคได้ หรือคำตอบของความผิดพลาดในอดีตจะซ่อนอยู่ในไดอะรีของนวินดา... ********************** กุสตาโบยังคงยืนปักหลักให้ภรรยาสาวประทุษร้าย ไม่ยอมหลบ เขาจ้องคนที่เสียเปรียบกว่าทางสรีระทุกประตู หากแต่ชนะใจคนที่ตัวโตกว่าชนิดหลุดลุ่ย ด้วยใจที่อ่อนยวบ ทั้งคู่ไม่สนใจผู้คนที่เดินผ่านไปมาซึ่งตอนนี้หยุดมองด้วยความสนใจแบบเปิดเผย หนุ่มใหญ่อดไม่ได้ที่จะนึกในใจว่า พระเจ้า...ทั้งที่นวินดาโกรธ ทั้งที่เธอกำลังระบายความโกรธใส่เขาอย่างไม่ยั้ง หากแต่ส่วนที่อ่อนแอที่สุดกลับดื้อดึงเอาแต่เรียกหาเธอ ใช่...เขาไม่สมควรต้องการเธอ ไม่สมควรคิดอยากผลักเธอให้ล้มลงบนชายหาดแล้วตามลงไปแนบชิดเรือนร่างขาวนวลเนียนนั่น ก่อนจะเชยชมให้สมกับความคิดถึงถวิลหา ใช่...ไม่สมควรอย่างยิ่ง โดยเฉพาะในภาวะหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ แม้จะเตือนตัวเองแบบนั้น แต่ใจเจ้ากรรมเอาแต่พร่ำเรียกหาเธอ และส่วนที่ไม่อาจควบคุมได้กำลังทรยศเขา อาจเพราะเขาสะกดกลั้นความต้องการเธอนานเกินไป หลังจากได้เห็นหน้าและเฝ้าติดตามเธอมาตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาเชื่อว่าด้วยเหตุผลที่...คิดถึงเธอ ไม่ใช่เพราะ ‘เธอสวยและเซ็กซี่ขึ้น’ ไม่ใช่ด้วยเหตุที่ ‘เธออวบอิ่มขึ้น’ แม้กระทั่งเมื่อโอบนวลเนื้อด้วยแขนข้างหนึ่งอยู่ในตอนนี้ ก็ยังรู้สึกได้ถึง ‘ความอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ’ ของเธอ และไม่ใช่ด้วยเหตุผลว่าเธอมีเสน่ห์แห่งวัยสาวเต็มตัวมากขึ้น... ไม่ใช่ด้วยเหตุเหล่านั้นอย่างแน่นอน แม้ว่าคุณสมบัติเหล่านั้นของเธอดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นไปตามกาลเวลาที่ผ่านมา ก็ตาม “พอใจหรือยัง ชกผมจนพอใจหรือยัง” ถามออกไปเรียบๆ ขัดกับความรู้สึกอย่างมาก น้ำเสียงที่ถามแหบห้าวจนตัวเองยังตกใจ สวรรค์ช่วย...เขานึกภาวนาอย่าให้นวินดาเหลือบมองต่ำ จนเห็นประจักษ์พยานที่กำลังทำให้เขาอับอายอยู่เลย “ยัง!” นวินดาจบคำพูดห้วนๆ ด้วยหมัดที่กระแทกไปที่แผงอกกว้างพลั่กใหญ่